ژان لئونارد ماری پوازی

طی سال‌های ۱۸۱۵ تا ۱۸۱۶ پوازی در دانشگاه اِکول پلی‌تکنیک پاریس مشغول به تحصیل در رشته فیزیک و ریاضی بود. در سال ۱۸۲۸ وی مدرک دکترای خود را با موضوع «بررسی مقاومت دهانه آئورت قلب[1]» دریافت کرد. از جمله علایق پژوهشی وی بررسی جریان خون انسان درون لوله‌های باریک بود.

در سال ۱۸۳۸ به طور آزمایشگاهی و در سال‌های ۱۸۴۰ و ۱۸۴۶ به ترتیب فرمول‌بندی و ارائه قانون پوازی (که بیش‌تر از آن با نام معادله هایگن-پوازی یاد می‌شود) برای جریان‌های آرام که در آن‌ها سیال هنوز دچار تلاطم نشده است، انجام گرفت. فرض پوازی در این قانون بر این مبنا استوار بود که مایع درون لوله‌ای با سطح مقطع ثابت (مانند جریان خون درون رگ‌های بدن) در حال حرکت است.

معادله هایگن-پوازی به این صورت معرفی می‌شود:[2][3]

${\displaystyle \Delta P={\frac {8\mu LQ}{\pi r^{4}}}}$

یا

${\displaystyle \Delta P={\frac {128\mu LQ}{\pi d^{4}}}}$

یا ${\displaystyle \Delta P={\frac {32\mu Lv}{\ d^{2}}}}$

که در آن کمیت‌های به کار رفته عبارت‌اند از:

${\displaystyle \Delta P}$ افت فشار

${\displaystyle L}$ طول لوله

${\displaystyle \mu }$ ویسکوزیته

${\displaystyle Q}$ دبی حجمی

${\displaystyle r}$ شعاع

${\displaystyle d}$ قطر (دایره)

${\displaystyle v}$ سرعت برداری

پس از ارائه این معادله، به پاس احترام به پوازی، واحد ویسکوزیته در سیستم آحاد و ابعاد سی‌جی‌اِس، پواز نامیده شد.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Jean Léonard Marie Poiseuille». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.