پییرو سرافا

Piero Sraffa (5 آگوست 1898 - 3 سپتامبر 1983) اقتصاددان با نفوذ ایتالیایی بود که به عنوان مدرس اقتصاد در دانشگاه کمبریج خدمت می کرد . کتاب وی در زمینه تولید کالاها به وسیله وسیله کالاها به پیه‌رو سرافا (تورین ، ایتالیا ، 5 آگوست 1898 - 3 سپتامبر 1983) یک اقتصاددان تأثیرگذار ایتالیایی بود که به عنوان مدرس اقتصاد در دانشگاه کمبریج خدمت می کرد. کتاب وی به نام "تولید کالاها به وسیله کالاها" به عنوان بنیانگذار مکتب اقتصاد نئو-ریکاردین تلقی شده است.

Piero Sraffa
زادهٔ۵ اوت ۱۸۹۸
Turin, Italy
درگذشت۳ سپتامبر ۱۹۸۳ (۸۵ سال)
Cambridge, England, United Kingdom
ملیتItaly
زمینهPolitical economy
مکتب فکریNeo-Ricardian school
فارغ‌التحصیلLondon School of Economics
تاثیرگذاران
  • David Ricardo
  • Luigi Einaudi

اوایل زندگی

سرافا در تورین ایتالیا بدنیا آمد. پدر و مادر او یک زوج ثروتمند یهودی بودند. پدر و مادر او ( ایرما سرافا (1873-1949) و آنجلو سرافا (1865-1937)) بودند. پدر وی استاد حقوق تجارت  بود و بعدها رئیس دانشگاه بوكونی در میلان شد. با وجود اینکه به عنوان یک یهودی پرورشی یافت، بعد ها به که یک ندانم گرا یا لاادری‌گر تبدیل شد. پیه‌رو جوان به دلیل فعالیت پدرش ، در طی انتقال های دانشگاهیش (دانشگاه پارما ، دانشگاه میلان و دانشگاه تورین) ، او را دنبال کرد.در همین جا به جایی‌ها بود که با آنتونیو گرامشی (رهبر حزب کمونیست ایتالیا) ملاقات کرد. آنها تا حدی به دلیل دیدگاههای سیاسی مشترکشان دوست صمیمی شدند. سرافا همچنین با فیلیپو توراتی ، شاید مهمترین رهبر حزب سوسیالیست ایتالیا در تماس بود. او اغلب در راپالو ، جایی که خانواده اش ویلا برای تعطیلات داشتند ، با او ملاقات می کرد. در سن 18 سالگی ، در بهار 1917 وی به عنوان یک افسر سپاه مهندس نظامی ، تحت فرماندهی ارتش اول به عنوان گارد عقب ، خدمت نظامی خود را آغاز کرد. از پایان جنگ جهانی اول (نوامبر 1918) تا مارس 1920 وی عضو کمیسیون تحقیق سلطنتی در مورد نقض حق مردم توسط دشمن بود.

دوره نظامی وی مطابق با دوره دانشگاهی او بود. برخی از حکایات حاکی از آن است که  امتحانات وی با لباس افسری بدون زحمت انجام شده است. وی در نوامبر 1920 با تزی در مورد تورم در ایتالیا در دوره جنگ بزرگ فارغ التحصیل شد. استاد او لوئیجی ایناودی، یکی از مهمترین اقتصاددانان ایتالیایی بود که درآینده  رئیس جمهور جمهوری ایتالیا شد.

از 1921 تا 1922 در مدرسه اقتصاد لندن تحصیل کرد. در این دوره ، در کمبریج ، او دو بار با جان مینارد کینز ملاقات کرد ، که وی را به همکاری دعوت کرد. این درخواست باعث شد تا سرافا دو مقاله در مورد سیستم بانکی ایتالیا در سال 1922 منتشر کند. مقاله اول (بحران بانک در ایتالیا) در مجله اقتصادی (ویرایش شده توسط کینز) به چاپ رسید و مقاله دوم (وضعیت فعلی بانک های ایتالیا) در ضمیمه روزنامه منچستر گاردین (گاردین فعلی)انتشار یافت. کینز همچنین نسخه ایتالیایی A Tract on Reform Monetary (خلاصه‌ایی از اصلاحات پولی ) به سرافا سپرد. ملاقات با کینز بدون شک یک نقطه عطف اساسی در زندگی نامه سرافا بود

در سال 1922 سرافا به عنوان مدیر حوزه کار استان در میلان منصوب شد که در آنجا به محافل سوسیالیستی رفت و آمد داشت. در این دوره او با کارلو روسللی و رافائل ماتیولی که هر دو دستیار لوئیجی ایناودی  در آن زمان بودند، دوست شد

.راهپیمایی به سمت رم ، و به تبع آن به دست گرفتن قدرت توسط موسولینی ، واقعه ای بود که قرار بود آینده او را تحت تأثیر قرار دهد. پدرش آنجلو هدف حمله ای از سوی یک گروه فاشیست قرار گرفت و دو تلگراف بسیار تهدیدآمیز توسط خود موسولینی دریافت کرد که در پی مقاله‌‌‌ای بود که در مجله گاردین ‌منتشر شده بود. پیه‌رو نامه انصراف و پشیمانی ننوشت. در ماه مه سال 1924 دوستش آنتونیو گرامشی ، که به دلیل روی کار آمدن فاشیسم در ابتدا در مسکو و سپس در وین گیر کرده بود ، پس از انتخاب به پارلمان به رم بازگشت. از این پس روابط این دو روشنفکر تشدید شد. در 26 نوامبر 1926 پارلمان ایتالیا قانون "دفاع از کشور" را تصویب کرد و بدین ترتیب دولت توتالیتر به وجود آمد. در 8 نوامبر 1926 آنتونیو گرامشی دستگیر شد. در حین حبس گرامشی ، سرافا کتابها و مطالب ، خودکارها و کاغذهایی را تهیه کرد که گرامشی دفترهای زندان خود را با آنها می نوشت.

قوانین بهره‌وری در شرایط رقابتی

در سال 1925 ، او در مورد بازگشت به مقیاس و رقابت کامل  مقاله‌ایی نوشت. در مقاله سال 1926 ، قوانین بازگشت در شرایط رقابتی ، که در مجله اقتصادی منتشر شده در سال 1925 را  از سر گرفت و توسعه داد تا ناهماهنگی نظریه تعادل جزئی مارشالی را نشان دهد. بر اساس آن ، در رقابت برای هر کالا:

1.. قیمت تعادل با تقاطع منحنی تقاضا و عرضه تعیین می شود. منحنی عرضه متقارن با تقاضا است.

2. با افزایش مقدار تولید شده توسط شرکت ، در ابتدا بازدهی فزاینده ای وجود دارد و فراتر از یک نقطه خاص ، بازده کاهش می یابد.

سرافا خاطرنشان می کند که قانون کاهش بازده و افزایش بازده منشأ و حوزه های مختلف کاربردی دارند: قانون بازده کاهش ابتدا در کل اقتصاد اعمال شد و ناشی از کمبود زمین کشاورزی به عنوان میانگین تولید بود. در حالی که قانون افزایش بازده در شرکت های شخصی اعمال می شود و از مزایای تقسیم کار ناشی می شود. مورد اول برای مطالعه قوانین توزیع و دیگری برای تولید مجاز است.

سفارا می نویسد - هیچ کس ، تا همین اواخر ، فکر نکرده است که این دو گرایش را در یک قانون واحد برای بهره وری غیر متناسب متحد کند و این را به عنوان یکی از مبانی نظریه قیمت در نظر بگیرد.

وی مشاهده می کند که ایده در نظر گرفتن قانون بازدههای غیر متناسب به عنوان مبنایی برای نظریه قیمت تنها پس از توجه برنامه کاربردی کاهش قیمت به رابطه بین قیمت و مقدار مصرف منجر میشود.

در حقیقت ، اگر هزینه تولید هر واحد از کالای مورد بررسی با تغییر در مقدار تولید شده، تقارنش شکسته نشود ، قیمت به طور انحصاری با هزینه های تولید تعیین می شود و تقاضا به هیچ وجه روی آن تأثیر نمی گذارد.

عنوان بنیانگذار مکتب اقتصاد نئو-ریکاردیا تلقی می شود.


در اوایل دهه سی اختلافاتی بین Sraffa و Friedrich von Hayek وجود داشت ، که انتقادی از نتیجه گیری کینز را در رساله پول (1930) منتشر کرد. [1] پس از اولین پاسخ ، کینز از Sraffa در مورد نوشتن پاسخ دقیق تر به پایان نامه های هایک پرسید. Sraffa منطق ناسازگاری نظریه هایک را در مورد پس انداز سرمایه اجباری ناشی از تورم و بیش از هر چیز در تعریف نرخ بهره طبیعی به طور کامل تجزیه و تحلیل کرد. بحث با پاسخ هایک و پاسخ دوباره توسط Sraffa ادامه یافت. [2]

  1. 1928-1931: تحقیق در مورد تاریخ نظریه های اقتصادی ، با هدف بازیابی اقتصاد "معقول" کلاسیک ها. Sraffa قصد دارد "از تقطیر تا هزینه مواد" مستقیماً به ناشناخته ها برود ، از مارشال تا مارکس.
  2. 1931-1940: چاپ آثار ریکاردو ؛ تقریباً برای چاپ آماده است ، آنها منتشر نمی شوند ، هم به این دلیل كه "مقدمه" (كه بعداً توسط اسرافا نوشته شد) مفقود شده است ، و هم به دلیل كشف اسناد جدید ، از جمله تمام نامه های ریكاردو به جیمز میل.
  3. 1941-1945: انتقاد از اقتصاد نئوکلاسیک ، به ویژه از تئوری تولید و توزیع نظریه ارزش (قیمت ها) ، از تئوری سودمندی حاشیه ای و از تئوری علاقه به عنوان پاداش برای پرهیز؛ معادلات خود را با مازاد پردازش می کند.
  4. 1956 - 1946: انتشار ده جلد اول آثار ریكاردو (یازدهم ، حاوی فهرست عمومی ، در سال 1973 منتشر می شود). جان ایتول درباره کارهای Sraffa درباره دیوید ریکاردو نوشت:

    [Sraffa] بازسازی نظریه مازاد ریکاردو ، ارائه شده در چند صفحه از مقدمه چاپ وی از اصول ریکاردو ، در صد سال سوerstand تفاهم و تحریف نفوذ کرد تا منطقی واضح برای ساختار و محتوای نظریه مازاد ، برای تحلیلی ایجاد کند. نقش نظریه کار در ارزش ، و از این رو برای مبانی تحلیل انتقادی مارکس از تولید سرمایه داری. [3]

  5. 1955-1960: آماده سازی تولید کالاها با وسیله کالا فقط به عنوان "پیش فرض انتقاد از اقتصاد سیاسی". با این وجود پروژه اصلی بسیار گسترده اثبات شد: از بخش تاریخی ، فقط پیوست چند صفحه با عنوان "یادداشت در مورد منابع" باقی مانده است. در مقدمه ، Sraffa ابراز امیدواری می کند که انتقاد واقعی "بعداً یا توسط نویسنده یا کسی جوان تر و مجهزتر برای شرکت" انجام شود.
  1. Hayek (1931a; 1931b).
  2. Sraffa (1932)
  3. Eatwell (1984). "Piero Sraffa: Seminal Economic Theorist." Science and Society, 48(2), pp. 211–216. JSTOR 40402578 Reprinted in Piero Sraffa: Critical Assessments, J. Wood J. C. Wood, 1995, v. 1, pp. 74–79.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.