پیتر مداوار

سر پیتر مداوار (به انگلیسی: Peter Madawar) (زاده ۲۸ فوریه ۱۹۱۵ – درگذشته ۲ اکتبر ۱۹۸۷) زیست شناس و نویسنده بریتانیایی که کارش بر روی وازنش و کشف تحمل ایمنی اکتسابی چنان برای پیوند اعضا و اعمال پزشکی مربوط به بافت اساسی بود که از او به عنوان «پدر پیوند اعضا» یاد می شود.[1]

پیتر مداوار
نام در زمان تولد	پیتر برایان مداوار
زادهٔ	۲۸ فوریهٔ ۱۹۱۵ پتروپولیس، برزیل
درگذشت	۲ اکتبر ۱۹۸۷ (۷۲ سال) لندن، انگلستان
ملیت	بریتانیایی
محل تحصیل	دانشگاه آکسفورد
جایزه(ها)	مدال پادشاهی (۱۹۵۹) جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۱۹۶۰) مدال کاپلی (۱۹۶۹) جایزه کالینگا (۱۹۶۹) نشان مریت (۱۹۸۱)
پیشینه علمی
رشته(های) فعالیت	جانورشناسی، ایمنی‌شناسی
محل کار	دانشگاه بیرمنگام کالج دانشگاهی لندن مؤسسه ملی برای تحقیقات پزشکی
دانشجویان دکتری	روپرت ای بیلینگام, آویرون میچیسون
تأثیر گرفته از	هاوارد فلوری، جی.زی. یانگ

مداوار جوانترین فرزند پدر لبنانی و مادری بریتانیایی بود. او در کالج مالبرو و کالج مگدالن آکسفورد درس خواند و استاد جانور شناسی دانشگاه بیرمنگام و کالج دانشگاهی لندن بود. تا پیش از اینکه توسط سکته مغزی قسمتی از بدنش فلج شود مدیر انستیتوی ملی تحقیقات پزشکی در میل هیل بود. او به همراه دو دانشجوی دوره دکترا و فوق دکترایش اصول تحمل ایمنی اکتسابی را تبیین کرد (پدیده عدم پاسخگویی سیستم ایمنی به ملکولهای خاص)، که از نظر تئوری توسط فرانک مک فارلن برنت پیش بینی شده بود و این تبدیل به بنیادی برای پیوند بافت و اعضا گردید. در سال ۱۹۶۰ میلادی، به‌طور مشترک با فرانک مک فارلن برنت «به خاطر کشف تحمل ایمنی شناختی اکتسابی» برنده جایزه نوبل در زمینه فیزیولوژی پزشکی گردید.[2][3]