پلاسمافرزیس

پلاسمافرزیس (به انگلیسی: Plasmapheresis) نوعی روش درمانی با تعویض پلاسمای خون فرد بیمار می‌باشد.

پلاسمافرزیس
دستگاه پلاسمافرزیس
ICD-10-PCS6A5
ICD-9-CM99.7
سرعنوان‌های موضوعی پزشکیD010956

کاربرد

هدف اصلی پلاسمافرزیس درمانی کاهش مولکول‌های پلاسمایی در گردش است که مسئولیت مستقیم پروسه بیماری به عهده آن‌ها می‌باشد . پلاسمافرزیس درمانی در بیماری‌هایی که اتوآنتی بادی بسیاری در خون بیمار وجود دارد کاربرد دار مانند پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک، میاستنی گراویس، سندرم گیلن باره، سندرم گودپاسچر، آنمی سیکل سل، گریوز، وجود کرایوگلوبولین در خون و احتمالاً فلج چندگانه کاربرد دارد. در TTP پلاسمافورز روزانه از یک و نیم تا شش لیتر در روز در چند نوبت اساس درمان را تشکیل می‌دهد. ماده جایگزین شده اغلب پلاسمای تازه یا پلاسمای بدون کرایو است .

در پلاسمافرزیس اهدایی که با کمک آن میزان بیشتری پلاسما (سه برابر) نسبت به روش اهدای خون و با کیفیت بالاتر از یک فرد اهداکننده بدست می‌آید. پلاسمای بدست آمده برای تزریق به بیماران یا تولید فراورده‌های دارویی خاص مشتق از پلاسما به مراکز پالایش‌کننده پلاسما ارسال می‌گردد.

روش کار

میتوان فقط پلاسما فرز را در مواقعی که حجم پلاسمای خون خارج شده کمتر از 500 سی سی است و مایع جایگزین (مانند پلاسمای تازه یا آلبومین) تجویز نمی‌شود بکار برد و در سایر مواقع از اصطلاح تبادل یا تعویض پلاسما استفاده کرد. حجم پلاسمای تعویض شده به وزن فرد بستگی دارد و معمولاً در فرد بالغ دو تا سه لیتر است. دستگاه‌های پلاسمافرزیس به چند روش کار می‌کنند: سانتریفیوژ ( دستی و ماشینی)، 2- فیلتراسیون 3 - استفاده توأم از سانتریفیوژ و فیلتراسیون و 4. آفرزیس با جذب انتخابی . مایع جایگزین پلاسما می‌تواند نرمال سالین، آلبومین یا پلاسمای تازه اهدا شده F.F.P باشد.

کارکرد

تاثیر پلاسما فرزیس درمانی در مواقعی که اتوآنتی بادی عامل ایجاد بیماری IgM است (مانند ماکروگلوبولینمی والدن اشتروم) بسیار بیشتر از سایر موارد است زیرا 75% کل آنتی بادی نوع IgM بدن در داخل فضای عروقی است و با پلاسما فرزیس قابل حذف است و نیز روند ساخت آن طولانی و زمانبر است ؛ ولی فقط 45% کل آنتی بادی نوع IgG در داخل فضای عروقی است و با پلاسما فرزیس قابل حذف است.

در پلاسمافرزیس اهدایی می‌توان از پلاسمای اهدا شده این فراورده‌ها را تولید کرد: فاکتور انعقادی VIII برای درمان مبتلایان به هموفیلی A، فاکتور انعقادی IX برای درمان مبتلایان به هموفیلی بی، آلبومین، ایمونوگلوبولین‌های گوناگون مانند ضدکزاز، ضد هاری، ضد هپاتیت ب و ایمونوگلوبولین ضد Rh.

جستارهای وابسته

منابع
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.