پتانسیل ولتا

پتانسیل ولتا یا پتانسیل بیرونی برای یک جسم، به صورت کار لازم برای انتقال یکای بار الکتریکی از نقطه‌ای بی‌نهایت دور به نقطه‌ای نزدیک به سطح جسم (فاصلهٔ تقریباً یک میکرومتری) تعریف می‌شود. پتانسیل ولتا و اختلاف پتانسیل ولتا را می‌توان به صورت مستقیم اندازه‌گیری نمود. رابطهٔ پتانسیل ولتا، پتانسیل گالوانی و پتانسیل سطح به صورت زیر است:[1]

که در آن پتانسیل گالوانی، پتانسیل سطحی و پتانسیل ولتا است.

بر خلاف پتانسیل گالوانی که با روش‌های تجربی قابل اندازه‌گیری نیست،[2] اختلاف پتانسیل ولتا بین دو نقطه در خلأ را می‌توان با کمک تکنیکی موسوم به تکنیک پراب کلوین اندازه‌گیری نمود.[3]

جستارهای وابسته

منابع
  1. Kolasinski, Surface Science: Foundations of Catalysis and Nanoscience, 258.
  2. Birdi, Self-Assembly Monolayer Structures of Lipids and Macromolecules at Interfaces, 22.
  3. Yokokawa, Ionic and Mixed Conducting Ceramics 6, 260.
  • Kolasinski, Kurt K. (2012). Surface Science: Foundations of Catalysis and Nanoscience. John Wiley & Sons. ISBN 978-1-119-94196-5. Retrieved 2013-08-17.
  • Yokokawa, M. Mogensen, T. Armstrong, T. Gur, H. (2008). Ionic and Mixed Conducting Ceramics 6. The Electrochemical Society. ISBN 978-1-56677-684-4. Retrieved 2013-08-17.
  • Birdi, K.S. (1999). Self-Assembly Monolayer Structures of Lipids and Macromolecules at Interfaces. Springer. ISBN 978-0-306-46099-9. Retrieved 2013-08-17.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.