وکیل دادگستری
وکیل دادگستری به فردی گفته می‌شود که معمولاً پس از طی کردن آزمون‌ها و آموزش‌های مختلف حقوقی و دریافت پروانهٔ وکالت دادگستری، مجوز وکالت و حضور در مراجع قضائی از جانب اشخاص دیگر را دریافت می‌کند. در ایران پروانهٔ وکالت پایه یک دادگستری، مطابق قانون کیفیت اعطای پروانهٔ وکالت دادگستری و ماده 187 قانون برنامه سوم توسعه توسط کانون وکلای دادگستری و مرکز وکلای قوه قضاییه به دارندگان شرایط وکالت اعطا می‌شود. مهم‌ترین شرایط وکالت دادگستری در ایران داشتن دانشنامهٔ کارشناسی در حقوق یا معادل آن، قبولی در آزمون کارآموزی وکالت و طی نمودن ۱۸ ماه دورهٔ کارآموزی نزد یک وکیل با سابقه می‌باشد.[1][2]
 | |
| توصیف | |
|---|---|
| مهارت‌ها | حافظهٔ خوب، مهارت‌های ارتباطی، ذهن تحلیل‌گر، تفکر انتقادی، استقلال فردی، تسلط بر فن بیان، شیوایی قلم |
زمینه کاری | مراجع قضایی |
واژه‌های مرتبط
منابع
- «وکیل کیست و به چه کسی وکیل پایه یک دادگستری گفته می‌شود؟». خبرگزاری تسنیم.
- «بررسی تطبیقی ورود متقاضیان به حرفه وکالت در ایران و آمریکا». دنیای اقتصاد.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Advocate». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ مارس ۲۰۲۰.
پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.