واژ
در صرف، واژ (به انگلیسی: morph، به فرانسوی: morphe) کوچک‌ترین واحد معنی‌دار (مانند: «سیب»، «رو») یا نقش‌دار (مانند: «از»، «ـ تر») زبان است. فرق واژ با تک‌واژ (morpheme) در این است که تک‌واژ مفهوم انتزاعی دارد، که تظاهر عینیِ آن را واژ می‌گویند و گونه‌های آواییِ یک تک‌واژ را واژگونه‌های آن تک‌واژ گویند.[1]
منابع
- کلباسی، ایران (۱۳۹۱). ساخت اشتقاقیِ واژه در فارسی امروز. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. ص. ص ۲۱. شابک ۹۷۸۹۶۴۴۲۶۱۲۸۲.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.