واج‌شناسی انگلیسی

مثل بسیاری زبان‌های دیگر، انگلیسی تنوع گسترده‌ای در تلفظ، هم از نظر تاریخی و هم از گویشی به گویش دیگر دارد. گرچه، به طور کلی گویش‌های منطقه‌ای انگلیسی سیستم واجی بسیار مشابهی (ولی نه یکسان) با یکدیگر دارند. در کنار سایر قضایا، بیشتر گویش‌ها کاهش واکه‌ای در هجاهای بدون تکیه و مجموعه‌ای پیچیده از مشخصه‌های واجی که همخوان‌های سخت و نرم (انسدادی، انسایشی و سایشی) را از هم متمایز می‌کنند، دارند.

همخوان‌ها

بیشتر لهجه‌های زبان انگلیسی ۲۴ همخوان دارند.

لبی دندانی لثوی پسالثوی کامی نرم‌کامی چاکنایی
خیشومی m n ŋ
انسدادی pb td kɡ
انسایشی
سایشی fv θð sz ʃʒ h
ناسوده l ɹ* j w

واکه‌ها

نحوه تلفظ واکه‌ها در زبان انگلیسی در لهجه‌های متفاوت بسیار متغیر است. این تفاوت در نحوه ادا کردن حروف صدادار یکی از عمیق‌ترین تفاوت‌های لهجه‌های متفاوت زبان انگلیسی است.[1][2]

واکه‌های ساده
فصیحعمومیواژه
i:ineed
ɪbid
ɛbed
æback
ɑ:ɑbra
ɒbox
ɔ, ɑcloth
opaw
u:ufood
ʊgood
ɐbut
əɚbird
əcomma
واکه‌های مرکب بسته
فصیحعمومیواژه
bay
əʊroad
cry
cow
ɔɪboy
واکه‌های مرکب مرکزی
فصیحعمومیواژه
ɪəɪɹpeer
ɛɛɹpair
ʊəʊɹpoor

جستارهای وابسته

منابع

  1. «حروف صدادار انگلیسی | همه چیز در مورد حروف صدادار». گرامر. ۲۰۱۹-۰۴-۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۳۰.
  2. «آموزش گرامر زبان انگلیسی- حروف صدادار در انگلیسی- حروف صدادار انگلیسی». ahmadrezaebrahimi.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۳۰.

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ واج‌شناسی انگلیسی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.