هنر بوم‌شناختی

هنر بوم‌شناختی، که به آن هنر زیست محیطی نیز گفته می‌شود، در بر گیرنده‌ی چندین رویکرد و فرم مختلف هنری است که به تعامل با محیط زیست می‌پردازند و یا آن را بازنمایی می‌کنند. این سبک هنری، محدود به بازه‌ی زمانی چندان مشخصی نیست و شامل قلمرو نسبتا وسیعی از فعالیت‌های هنری می‌شود؛ شباهت کلیدی میان فعالیت‌هایی که تحت این نام دسته‌بندی می‌شوند، نحوه‌ی تعامل آنها با طبیعت و محیط زیست است.

اسکله حلزونی در آمریکا

این سبک به صورت منسجم تر نخستین بار در سال ۱۹۶۸ مطرح شد. آلن سانفیست (Alan Sonfist) از پیروان و فعالان این هنر بود.

منبع شناسی مطالعات هنر محیط‌زیستی:

اصطلاح هنر محیط‌زیستی در ادبیات پژوهشی فارسی نخستین بار توسط امیرعلی برومند و کمال الدین ناصری (1399) در پژوهشی با عنوان "بررسی جلوه‌های آب در هنر محیط‌زیستی (مورد مطالعه: ادبیات منظو معاصر فارسی)" به کار رفت.

در این مقاله پس از بازتعریف اجمالی "هنر محیط‌زیستی"، ادبیات به عنوان شاخه‌ مهمی از آن تبیین شد. در راستای فهم دقیق‌تر علل توجه هنرمند معاصر به پدیده آب، ابتدا فرهنگ ایرانی- اسلامی در هردو بعد تاثیرگذار کهن‌الگوهای ملی و اندیشه‌های دینی بررسی و سپس نگاه ادبیات منظوم کلاسیک به پدیده آب به عنوان مقدمه تحصیل رویکرد معاصر تشریح گردید. در ادامه پس از مرور آثار هنرمندان معاصر، بیست و یک نمونه اثر شاخص انتخاب و بررسی شد. همگی این آثار در تشریح دیدگاه "هنر محیط‌زیستی" جهت کاربست مفاهیم هنر در خدمت حفاظت‌ از عنصر حیات‌بخش آب با موضوعاتی از قبیل "نگاه صرفا زیبایی شناسانه به آب"، "اهمیت آب برای بقای حیات وحش"، "آب به عنوان نماد حیات"، "تشریح تجربه آب به عنوان تجربه طبیعت"، "آب به عنوان شوینده چهره طبیعت"، "هشدار در جهت آلوده نساختن گوهر آب"، "تغییر رژیم‌های هیدرولوژِیک و توسعه ناپایدار"، "خشکسالی و بحران کم آبی"، "مقایسه وضعیت موجود با گذشته"، "خشک‌شدن رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و تالاب‌ها" و "مطالبه آموزش محیط‌زیستی در راستای حفاظت از آب" را منعکس می‌ساختند. دسترسی به این مقاله: [1][2]

[1] Environmental art which is also known as “Ecological art” or “Green art”

[2] Archetypes