نیروهای بین‌المللی کمک به امنیت

نیروهای بین‌المللی کمک به امنیت (آیساف) (به انگلیسی: International Security Assistance Force (ISAF)‎) هیئتی امنیتی و اعزامی به افغانستان، تحت سرپرستی ناتو بود که در ۲۰ دسامبر ۲۰۰۱ به موجب قطعنامهٔ ۱۳۸۶ شورای امنیت سازمان ملل متحد موجودیت پیدا کرد. این هیئت از دسامبر ۲۰۰۱ تا دسامبر ۲۰۱۴ در جنگ افغانستان مشغول به ایفای وظیفه بود و در ۱ ژانویه ۲۰۱۵ به تعلیمات، کمک، مشورت در پی خروج نیروهای ناتو از افغانستان تغییر نام داده شد.

نیروهای بین‌المللی کمک به امنیت
لوگوی آیساف
فعالیت	دسامبر ۲۰۰۱ - حاضر
کشور	بریتانیا، ترکیه، آلمان، هلند، ناتو
جزئی از	فرماندهی نیروهای مشترک برونسوم، برونسوم، هلند
مقر	کابل، افغانستان
شعار	نوشته‌ای به زبان پشتو: کمک او همکاری
نبردها	جنگ افغانستان (۲۰۰۱–حاضر)
فرماندهان
فرمانده کنونی	ژنرال جوزف دانفورد، تفنگدار دریایی ایالات متحده
سرگروهبان	سرگروهبان ماروین هیل

در ابتدا آیساف مسئولیت برقراری امنیت را در کابل و مناطق اطراف آن در برابر طالبان، القاعده و دیگر جنگ‌جویان برعهده داشت تا زمینه‌ها را برای استقرار دولت انتقالی افغانستان به ریاست حامد کرزی آماده کند. در اکتبر ۲۰۰۳، شورای امنیت سازمان ملل اجازهٔ گسترش محدودهٔ مأموریت آیساف به کل افغانستان را صادر نمود و متعاقباً آیساف در چهار مرحله، منطقهٔ تحت مأموریتش را به کل افغانستان تعمیم داد. از سال ۲۰۰۶، آیساف مشغول عملیات‌های نظامی سهمگین در جنوب افغانستان شد، گرایشی که در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ نیز ادامه پیدا کرد. حملات علیه آیساف در سایر مناطق افغانستان نیز در حال افزایش است.

نیروهای آیساف متشکل از نیروهایی از کشورهای ایالات متحده، بریتانیا، کانادا، استرالیا، نیوزیلند، آلمان، فرانسه، مجارستان، ایتالیا، اسپانیا، ترکیه، لهستان، پرتغال، رومانی، کرواسی، گرجستان، دانمارک، بلژیک، جمهوری چک، نروژ، بلغارستان، کره جنوبی، اسلواکی، آلبانی، جمهوری آذربایجان، اسلوونی، سنگاپور و السالوادور بود. آسیب نبردهایی که کشورهایی مختلف با آن روبه‌رو می‌شدند تفاوت‌های چشمگیری داشته‌است؛ به‌گونه‌ای که ایالات متحده، بریتانیا و کانادا متحمل تلفات بیشتری نسبت به سایر کشورهای شرکت‌کننده شده‌اند.