نوزادکشی (جانورشناسی)

مشاهده شده‌است که خرس‌های ماده ،گربه‌سانان ،نخستی سانان و در بسیاری از گونه‌های جوندگان نوزادهای خود را کشته و می‌خورند.

وقتی پستانداران ماده نوزاد به دنیا می‌آورند باید آغاز به شیر دادن به نوزاد بکنند چیزی که آن‌ها درصورتی می‌توانند انجام دهند که نوزادهایشان تندرست باشند. برای مثال یک خرس ماده ممکن است در حیات وحش توله‌هایی ناسالم یا غیرعادی داشته باشد یا حتی نتواند به اندازه کافی خوراک برای خوردن پیدا کند آنگاه معمولاً توله‌هایش را می‌کشد و می‌خورد. هچنین شیر و سگ وحشی در چنین شرایطی هم این کار انجام می‌دهند. اگر از توله‌های این پستانداران بمیرد آنگاه به احتمال زیاد آن را می‌خورند که به گفته یک زیست‌شناس با این کار چیزی گندیده و پوسیده در لانه نمی‌ماند که شکارچیان را تحریک کند. تا قبل از دهه ۱۹۷۰ نوزاد کشی به عنوان یک امر آسیب‌شناسی شناخته می‌شد اما همین اتفاق امروزه به عنوان بخشی از راهبرد (استراتژی) تولید مثل جانور شناخته می‌شود. شیرهای نر بهترین نمونه از این نوع کشتن هستند. هنگامی که یک شیر نر، شیر نر دیگری را شکست می‌دهد آنگاه به سراغ بچه‌های آن شیر می‌رود و آن‌ها را به سرعت می‌کشد به خصوص آنهایی که نوزادند سپس شیر ماده به سرعت با شیر نری که توله‌هایش را کشته است آمیزش می‌کند.

بونوبوهای نر جزو انگشت شمار کپی‌هایی است که مشاهده نشده که نوزادان را بکشند. بونوبوها در محیطشان با هر بونوبو دیگری آمیزش می‌کنند بنابراین نرها نمی‌توانند تشخیص دهند که کدام یک از بچه‌ها بچه واقعیشان است. این یک راهبرد مشترک در جانوران ماده برای گیج کردن نرها است که کدام بچه‌ها (اگر داشته باشند) آن‌ها پدرشان هستند.[2]