نوروساینس اختیار

اختیار از منظر علم عصب شناسی، به عنوان بخشی از فلسفهٔ عصب شناسی، مطالعهٔ روابط متقابل بین اختیار و علم عصب شناسی است.

از آن جا که مطالعهٔ مغز زندهٔ انسان ممکن شده‌است، پژوهشگران شروع به مشاهدهٔ فرآیندهای تصمیم‌گیری در حین رخ دادشان کرده‌اند. یافته‌ها توانستند نتایجی را در رابطه با حس فعالیت، مسئولیت اخلاقی، و درک ما از آگاهی به‌طور کلی دربرداشته باشند.[1][2][3] یکی از مطالعات پیشرو در این حوزه توسط بنیامین لیبت طراحی شد،[4] درحالی که پژوهش‌های دیگر تلاش کردند تا اعمال شرکت کنندگان را قبل از این که توسط آنان انجام شوند پیش‌بینی کنند.[5]

این رشته به شدت محل بحث است. هیچ اتفاق نظری بین محققان در مورد اهمیت یافته‌ها، معنای آن‌ها، یا این که چه نتایجی می‌شود گرفت، وجود ندارد. از این رو نقش دقیق آگاهی در تصمیم‌گیری مبهم باقی می‌ماند.

متفکرانی نظیر دنیل دنت یا آلفرد ملی زبان مورد استفادهٔ محققان را در نظر می‌گیرند. آنها توضیح می‌دهند که «اختیار» برای افراد گوناگون معانی گوناگونی دارد (مثلا برخی از معانی اختیار دو جزئی اند و برخی اینگونه نیستند). دنت تأکید می‌کند که خیلی از برداشتهای مهم و عمومی دربارهٔ «اختیار» با شواهدی که از علم عصب‌شناسی بدست می‌آیند، سازگاری دارند.