نشانه‌شناسی اجتماعی
نشانه‌شناسی اجتماعی یک تئوری خالص نبوده و حوزه ای مستقل به‌شمار نمی‌رود. از خود دانشی را ارائه می‌دهد که در موارد خاص و مشکلات خاص بکار گرفته می‌شود و همواره لازم است که خود را در مفاهیم و روش‌های نشانه‌شناسی غوطه ور ساخته بلکه در حوزه‌های دیگر درگیر نماییم. نشان‌شناسی اجتماعی در اصل نوعی پرسشگری به حساب می‌آید و همواره پاسخ‌های آماده ای برای پرسش‌ها ارائه نمی‌دهد. این تئوری ایده‌هایی را ارائه می‌دهد که به فرموله کردن پرسش‌ها و روش‌های جستجو به پاسخ‌های آن می‌پردازد.[1]
چه نوع از فعالیتی را نشانه‌شناسی گفته و نشانه‌شناسان چه می‌کنند؟
نشانه‌شناسان معمولاً در سه نوع فعالیت درگیر هستند.
- آن‌ها به جمع‌آوری مستندات پرداخته و به صورت سیستماتیک به دسته‌بندی منابع نشان‌شناسی و تاریخچه آن‌ها می‌پردازند
- آن‌ها برسش می‌کنند که چگونه این منابع در موقعیتهای خاص تاریخی و فرهنگی مورد استفاده قرار می‌گیرند و مردم در موقعیتهای مختلف در مورد آن‌ها صحبت کرده، آن‌ها را طراحی کرده و آن‌ها را آموزش داده در مورد آن‌ها قضاوت می‌کنند ویا از آن‌ها انتقاد می‌کنند و غیره
- در اکتشاف و توسعه منابع جدید نشان‌شناسی مشارکت داشته و کاربردهای جدید منابع نشانه‌شناسی را مشخص می‌کنند.
منابع
- «Towards a Framework for Social Semiotic Mining». WIMS '14 Proceedings of the 4th International Conference on Web Intelligence, Mining and Semantics (WIMS14). doi:10.1145/2611040.2611087.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.