نسل‌کشی روهینگیا

نسل‌کشی روهینگیا مجموعه‌ای از آزار و اذیت‌های مداوم دولت میانمار علیه مردم مسلمان روهینگیا است که از دو مرحله تشکیل شده‌است، مرحله اول که در اکتبر سال ۲۰۱۶ آغاز شد و در ژانویه سال ۲۰۱۷ به پایان رسید و مرحله دوم که در اوت ۲۰۱۷ آغاز شد و از آن زمان تا کنون ادامه دارد. این بحران بیش از یک میلیون روهینگیایی را مجبور به فرار به کشورهای همسایه کرده‌است.

نسل‌کشی روهینگیا

جانمایی ایالت راخین در میانمار
تاریخ	۹ اکتبر ۲۰۱۶ (۲۰۱۶-10-۰۹) – ژانویه ۲۰۱۷ ۲۵ اوت ۲۰۱۷ (۲۰۱۷-08-۲۵) – تاکنون
مکان	ایالت راخین، میانمار
گونه	نژادپرستی و آزار دینی
موضوع	سرکوب نظامی مسلمانان روهینگیا از سوی پلیس و ارتش
علت	نقض گسترده حقوق بشر از سوی نیروهای امنیتی و شبه‌نظامیان بودایی حمله به نیروهای مرزی برمه از سوی ارتش آزادیبخش روهینگیای آراکان بدرفتاری دولت و بوداییان برمه با مسلمانان روهینگیا در طول تاریخ تنش بین جمعیت مسلمان و بودایی
نتیجه	جابجایی جمعی پناهجویان جابجایی اجباری
کشته‌ها	بیش از ۱٬۰۰۰ تن
ممنوعیت(های) انتشار	دسترسی مطبوعات در شمال برمه از سوی دولت محدود شد.

از این کشتار در رسانه‌های ایرانی با عنوان نسل‌کشی مسلمانان میانمار نیز یاد می‌شود.[1][2][3][4] همچنین برآورد می‌شود که دستکم ۶۰۰ هزار نفر از مسلمانان روهینگیا تاکنون به بنگلادش فرار کرده‌اند.[5]

میانمار چندین سال است که درگیر شورش‌هایی است که یکی از علل اصلی آن اختلاف میان مسلمانان و بوداییان است.[6] اغلب مسلمانان روهینگیا در اردوگاه‌های استان راخین زندگی می‌کنند و بدون اجازه دولت مرکزی اجازه خروج از استان راخین را ندارند.[7] روهینگیایی‌ها شهروند میانمار محسوب نمی‌شوند[8] چراکه هنگامی که در سال ۱۹۶۲ میلادی نظامیان از طریق یک کودتا قدرت را در میانمار به دست گرفتند، همه شهروندان ملزم به داشتن کارت شناسایی ملی شدند اما به روهینگیایی‌ها فقط کارت هویتی داده شد که آنان را «خارجی» معرفی می‌کرد و در نتیجه امکان تحصیل و کار آنان را محدود می‌کرد.[7]

آنگ سان سوچی، رهبر دولت میانمار روز پنجشنبه اعلام کرد که دولت این کشور نهایت تلاش خود را خواهد کرد تا از همه در ایالت بحران زدهٔ راخین محافظت کند.[9] سوچی ادعا کرد عاملان خشونت‌ها در راخین مجازات می‌شوند و روستاهای مسلمان‌نشین تحت تأثیر خشونت‌ها نبوده‌اند. او از دیپلمات‌ها خواست تا به راخین بیایند و ببینند.[10] مشاور امنیت ملی آنگ سان سوچی گفت آنهایی که از کشور گریخته‌اند می‌توانند به میانمار بازگردند اما این روند باید به بحث گذاشته شود.[11]

اگرچه او به‌طور مشخص به آوارگی اقلیت روهینگیا اشاره نکرد اما در جریان بازدید نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند با اشاره به اینکه قصد دارد برخی از توصیه‌های کوفی عنان را هر چه سریعتر به اجرا بگذارد گفت که دولتش در تلاش است تا از همه محافظت کند. او گفت: «ما باید از شهروندانمان مراقبت کنیم، ما باید از هرکسی که در این کشور است محافظت کنیم؛ خواه شهروند ما باشند و خواه نباشند. این وظیفه ماست و در تلاش خواهیم بود آن را به بهترین نحو انجام دهیم. ما می‌خواهیم به این اطمینان برسیم که همه در حمایت قانون هستند.»[9]

درپی افزایش خشونتها در ایالت راخین بسیاری از منتقدان در سراسر جهان آنگ سان سوچی را متهم کردند که در قبال آنچه بر جامعه ۱٫۱ میلیون نفری مسلمانان روهینگیا می‌گذرد، سکوت کرده‌است. حتی برخی از منتقدان خواسته‌اند جایزه صلح نوبل که در سال ۱۹۹۱ میلادی به او به عنوان قهرمان دموکراسی اعطا شد، پس گرفته شود.[9]