نریمان‌خان قوام‌السلطنه

او تحصیلات خود را در رشتهٔ نظامی در مدرسه دارالفنون تهران به پایان رساند و به سمت نایب آجودانباشی منصوب گردید.

وی پس از مدتی تحصیل و کار در زمینه فنون نظامی، در سال ۱۲۶۸ ه. ق. نایب آجودان باشی شد و پس از چندی، چون به زبان فرانسه مسلط بود در شمار مترجمان وزارت امور خارجه درآمد و به سفارت پاریس فرستاده شد.

در ۱۲۷۳ ه. ق که جنگ ایران و انگلیس بر سر مسئلهٔ هرات آغاز شد و ناصرالدین شاه می‌خواست هرچه زودتر به این جنگ پایان دهد، نریمان‌خان به سمت نایب سفارت تعیین و همراه فرّخ خان امین الملک به پاریس فرستاده شد. پس از امضای عهدنامهٔ پاریس در ۴ مارس ۱۸۵۷، فرّخ خان، نریمان‌خان را به تهران فرستاد تا عهدنامه را به امضای ناصرالدین شاه و صدراعظم نوری برساند.

در سال ۱۲۷۵ ه. ق؛ که میرزا حسین خان مشیرالدوله (سپهسالار بعدی) وزیرمختار در دربار عثمانی شد، نریمان‌خان با سمت مستشار سفارت با وزیرمختار به استانبول رفت و به مدت بیست سال تا (۱۲۹۶ه. ق) سمت مستشاری سفارت ایران در استامبول را به عهده داشت.

از سال ۱۲۹۰ه. ق. تا ۱۲۹۱ه. ق کنسول ایران در مصر بود

در سال ۱۲۹۶ ه. ق سفارت ایران در اتریش تأسیس و نریمان‌خان به سمت وزیرمختار در وین منصوب شد و تا ۱۳۲۱ ه. ق به مدت ۲۵ سال با داشتن لقب قوام السلطنه در آن سمت باقی بود.[1] نریمان‌خان در سال ۱۳۰۹ ه. ق. ملقب به قوام السلطنه شد. همچنین در ۱۳۰۹ ه. ق (اوت ۱۸۹۱)، ناصرالدین شاه ساختمان راه شوسه از جلفا به تهران را با میانجیگری نظرآقا وزیرمختار در پاریس و نریمان‌خان وزیرمختار در وین به یک شرکت بلژیکی واگذار کرد. نریمان‌خان به تهران آمد و برای به امضا رساندن قرارداد تلاش بسیار کرد و سپس، به محل مأموریتش برگشت و از این راه پول خوبی به جیب زد.