نایبیان کاشان
نایبیان کاشان گروهی از دزدان و راهزنان بودند که در اواخر سده ۱۳ خورشیدی (اواخر قاجاریه) در حدود کاشان و مناطق پیرامون آن حضورداشتند.
سردسته این گروه نایب حسین کاشی به همراه فرزندان خود بود. وی اصالتاً از ایل بیرانوند لرستان بود. پدربزرگ او از خرم‌آباد به کاشان تبعید شده بود و در آنجا ساکن شد. نایب حسین مردی دزد و بسیار خونخوار بود.
در اواخر قاجاریه، به دلیل ضعف حکومت مرکزی راهزنی در پیش گرفت. سهام السلطنه حاکم وقت کاشان به دلیل ناتوانی‌اش در برقراری امنیت، نتوانست جلویش را بگیرد.
که به تفسیر در کتاب تاریخ اشرار کاشان توسط عبدالرسول مدنی نوشته شده‌است.
از زبان یکی از خود این گروه روایت شده وارد منزلی شدند و زن را مقابل شوهرش به نوبت تجاوز کردند در انجام همین کار بچه کوچک او بسیار گریه می‌کرد که اب جوشی که مشغول جوشیدن بودش در حلق کودک ریختن به صورت وحشیانه طفل بیگناه ای او را کشتند
کاوه بیات.[1]
عباس خوش عمل کاشانی کتاب خاطرات خطی یکی از نایبیان را در اختیار دارد که آن نایبی جنایات خود و سرکردگان و همرزمانش را شرح داده‌است.
منابع
- طغیان بر ضد تاریخ، کاوه بیات، نشر دانش، سال دهم، شمارهٔ سوم، فروردین و اردیبهشت ۱۳۶۹
- نایبیان کاشان (بر اساس اسناد)، به کوشش عبدالحسین نوایی و محمد بقایی شیرجینی، سازمان اسناد ملّی ایران، پژوهشکده اسناد، ۱۳۷۹.
- خاطرات شفاهی از نایبی‌ها و قربانیان آنان -به روایت استاد عباس خوش عمل کاشانی (روزنامه نگارپیشکسوت و نویسنده و شاعر معاصر).
- تاریخ اشرار کاشان عبدالرسول مدنی