ناصریه (فرقه)

فرقه ناصریه که از انشعابات فرقه اسماعیلیه محسوب می‌شود، گروهی از شیعیان می باشند که به پیروی از ناصر خسرو قبادیانی مشهور هستند.[1] ابوالمعانی این فرقه را به همراه فرقه صباحیه، یکی از فرقه‌های منشعب شده از سبعیه (قائلین به امامت هفت امام که همان اسماعیلیه هستند) دانسته‌است.[2][3]

رهبر فرقه

ابومعین ناصر بن خسرو بن حارث قبادیانی بلخی، معروف به ناصرخسرو (۳۹۴–۴۸۱ ه‍.ق)، حجت اسماعیلیان در خراسان بزرگ بود و در بلخ و بدخشان به ترویج این مذهب پرداخت. وی از ۴۴۴ تا ۴۸۱ در این راه کوشید به‌طوری‌که نقشی مهم در گسترش این مذهب در این ناحیه (افغانستان و تاجیکستان و بخش های از چین و پاکستان کنونی) ایفا کرد. ناصرخسرو یکی از بزرگترین شخصیت های تاریخ مذهب اسماعیلیه است. او دارای مقام حجت بود و حجت در تاویل اسماعیلیان آخرین مقامی است که یک اسماعیلی میتواند به آن ناییل آید.[4]

پانویس
  1. عمادی حائری، «ناصریه منسوب به ناصرخسرو»، نامه پارسی.
  2. «دانشنامه جهان اسلام - بنیاد دائرةالمعارف اسلامی - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
  3. «آیینه پژوهش - دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
  4. «اسماعیلیه در افغانستان». پرتال جامع علوم انسانی. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.