میشائل تونت
مایکل تونِت (به آلمانی: Michael Thonet)(زادهٔ ۲ ژوئیه ۱۷۹۶-مرگ ۳ مارس ۱۸۷۱) نجار آلمانی-اتریشی بود.
او در کودکی شاگرد یک درودگر شد. نخستین ابداع او در ساخت وسایل خانه صندلی بوپارت بود که در ۱۸۳۶ آن را ساخت. او خم چوب را به روش خاص خود ابداع نمود. در ۱۸۴۱ با شاهزاده کلمنس ونتسل فون مترنیخ که به کارهایش دلبسته‌بود دیدار کرد. وی تونت را به دربار وین دعوت‌کرد. یک سال پس از آن تونت صندلی‌ها و وسایل خانگی خود را به خاندان پادشاهی پیشکش نمود. از دیگر کارهای او دکوراسیون درونی دربار لیختن‌اشتاین به همراهی پسرانش بود.
۱۸۴۹ او سازمانی شخصی به نام گبرودر تونت[1] به راه انداخت. در ۱۸۵۰ او صندلی شمارهٔ یک خود را ساخت. نمایشگاه جهانی لندن در ۱۸۵۱ از برای ساخت صندلی‌های وینی با چوب خمیده به وی نشان برنز داد. در ۱۸۵۵ در نمایشگاه جهانی پاریس او برای پی‌گیری کارهایش نشان سیمین گرفت. در ۱۸۵۶ وی کارخانه‌ای را در کوریچانی موراوی به راه انداخت. در ۱۸۵۹ وی صندلی شماره ۱۴ خود را ساخت که صندلی صندلی‌ها لقب گرفت و تا ۱۹۳۰ پنجاه میلیون از آن ساخته شد. این اثر برای وی نشان زرین نمایشگاه پاریس را در ۱۸۶۷ به ارمغان آورد.
وی در ۱۸۷۱ در وین درگذشت. امروزه آثارش در موزهٔ کارخانه‌ای فرانکنبرگ، هسن نمایش‌داده‌می‌شوند.
پانویس
- Gebrüder Thonet
منابع
Wikipedia contributors, "Michael Thonet," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Michael_Thonet&oldid=275828364 (accessed March 28, 2009).
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ میشائل تونت موجود است. |