میرزا محمدحسین وفای فراهانی

میرزا محمدحسین فراهانی (درگذشتهٔ ۱۲۱۲ ه‍.ق.) شاعر و سیاست‌مرد عصر زندیه، متخلص به وفا بوده‌است.[1]

وی در سال ۱۱۸۰ ه‍.ق. وارد دیوان کریم خان زند شد و نخستین باری که به وزارت رسید، در دوران صادق خان زند بود. بعدها نیز پس از درگذشت علیمراد خان زند توانست بار دیگر به وزارت جعفر خان و لطفعلی‌خان زند دست یابد. نهایتاً لطفعلی‌خان او را کنار نهاد و او راهی سفر حج شد. پس از سقوط زندیان، وارد دربار آقامحمد خان قاجار شد ولی به واسطهٔ پیری و ناتوانی جسمی از ادامهٔ خدمت دیوانی عذرخواهی کرد و از شاه اجازهٔ سفر به عتبات گرفت.

او در ۱۲۱۲ ه‍.ق. در قزوین درگذشت. تنها فرزند او دختری بود به نامه «خانم آغا» که به ازدواج برادرزاده‌اش میرزا عیسی فراهانی درآمد و مادر قائم‌مقام فراهانی شد.[2]

آثاری که از محمدحسین فراهانی به جای مانده‌است: مثنوی بر وزن هفت پیکر نظامی و دیوان شعر که قریب به چهار یا پنج هزار بیت است و منظومه عاشقانه فیروز و شوخ.