منطق وجهی نرمال

در منطق، یک منطق وجهی نُرمال، یک مجموعه L از فرمول فرمولهای وجهیست که L شامل موارد زیر است:

• همه همان‌گویی‌های گزاره ای
• همه موارد از طرح-گزاره (به انگلیسی: schema) کریپکی: ${\displaystyle \Box (A\to B)\to (\Box A\to \Box B)}$

و تحت موارد زیر بسته‌است:

• قاعده تفکیک (قیاس استثنایی): ${\displaystyle A\to B,A\vdash B}$؛
• قاعده ضرورت: ${\displaystyle \vdash A}$ نتیجه می‌دهد ${\displaystyle \vdash \Box A}$.

کوچکترین منطقی که شرایط بالا را ارضا می‌کند K نام دارد. اکثر منطقهای وجهی که امروزه معمولاً استفاده می‌شوند (در غالب انگیزه‌های فلسفی)، به عنوان مثال، S۴ لویس و S۵ گسترشهایی از K هستند. با این حال، تعدادی از منطق‌های دیانتیک (فقهی) و معرفتی، برای مثال، غیر نرمال هستند، اغلب چون از طرح-گزاره کریپکی چشمپوشی می‌کنند.