ملا عبدالله کیاسری
ملا عبدالله کیاسری (زادهٔ ۱۱۸۰ هـ. ق در کیاسر - درگذشتهٔ ۱۲۹۳ هـ. ق) از مجتهدان استان مازندران در دورهٔ قاجاریه بود.[1]
زندگی
وی فرزند «ملا مؤمن» و نوهٔ عالمی معروف به ملاعبدالله تیلکی، شریعتمدار تیلکی و شریعتمدار کیاسری بود. او در سال 1180ق در تیلک کیاسر مازندران متولد شد. در ایران و سپس عراق درس خواند و محضر اساتیدی چون شریف العلماء مازندرانی، جعفر کاشف الغطا و سید علی طباطبایی را دریافت. به زادگاه خویش بازگشت و مدتی دراز نیز در گرگان بود و به خدمات دینی و علمی و اجتماعی اشتغال داشت و دارای نفوذ و مقبولیت بسیار در میان مردم بود. وی در سال 1253 ق در حدود 73 سالگی درگذشت و به مشهد انتقال داده شد و آنجا دفن گردید.
ازنگاه حکام
مسعود میرزا ظل‌السلطان فرزند ناصرالدین‌شاه قاجار در سفرنامهٔ خود وی را از علمای ساری و شاگردان شیخ جعفر کاشف الغطا معرفی می‌کند. [2] همچنین میرزا ابراهیم در سفرنامهٔ استرآباد، مازندران و گیلان، پس از اظهار خشنودی از شیعهٔ ۱۲ امامی بودن اهالی منطقه ملا عبدالله را به عنوان یکی از ۴ مجتهد منطقه معرفی می‌کند. شهرت علمي اين عالم برجسته تا به حدي رسيد كه فتحعلي شاه قاجار به احترام او در طي فرماني كه در سال 1244 ه ق صادر كرد مردم تيلك را از پرداخت ماليات معاف كرد. [3]
آثار
از آثار این مجتهد می‌توان شعائر النبی و حجت الحق و توضيح المقاصد را نام برد.
درگذشت
او در سال ۱۲۹۳ هـ. ق/ 1253 هـ. ش دعوت حق را لبیك گفت . پیكرشان را بعد از تشییع به مشهد مقدس انتقال دادند و در كنار امام رضا(ع) به خاك سپردند.[4]
پیوند به بیرون
منابع
- تاریخ سرگذشت مسعودی - مسعود میرزا بن ناصر ظل‌السلطان
- سفرنامهٔ استرآباد مازندران و گیلان - میرزا ابراهیم
- اسلامي، حسين ، دانشوران ساري،پژوهش هاي فرهنگي، 1379، ص132.
- تاريخ سرگذشت مسعودي، ظل السلطان، پايا، 1362، ص 57
- فرزانگان مازندران،گلبرار رييسي،فرهنگ وارشاد اسلامي،1377 ، ص 141
- دانشوران ساري،پژوهش هاي فرهنگي، 1379، ص132