مفاتیح‌الحیات

این کتاب به کوشش مرکز نشر اسراء قم در بهار ۱۳۹۱ به چاپ رسید و در اولین عرضۀ آن در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در تابستان ۱۳۹۱ با استقبال بسیار زیادی مواجه شد. انتشار آن در طی دو سال اول با بیش از ۱۵۰ بار تجدیدچاپ و نزدیک به ۷۵۰ هزار نسخه (۱۴۹ چاپ[5] و هر چاپ در شمارگان ۵۰۰۰ نسخه[6]) آن را در ردیف یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌ها قرار داد.[7][8]

پس از ۱۷۸ بار چاپ، ویراست دوم کتاب منتشر شد و تا بهمن ۱۳۹۳ به چاپ ۱۹۰ رسید که ویرایشهای جدید همراه با اصلاحات و اضافاتی است.[9]

موضوعات این کتاب در ۵ بخش موضوعی تقسیم‌بندی شده و بیش از ۶هزار حدیث در آن به کار رفته‌است. کتاب از فصل‌های متعددی تشکیل شده و در هر فصل احادیث معتبری در خصوص موضوعات آن فصل ارائه شده‌است. «مسافرت، امکانات زندگی، نظافت و بهداشت، لباس و پوشش، خواب و بیداری، صله رحم، درآمد و مسائل اقتصادی، نگهداری حیوان، درختکاری و...» از جمله بخش‌های این کتاب مفید و کاربردی و خواندنی است.

مفاتیح الحیاة ۵ بخش و یک خاتمه دارد:

• بخش اول، تعامل انسان با خود می‌باشد. برخی فصل‌های این بخش: تفکر، یادگیری، حفظ تن، نظافت، خوردن، لباس، آراستگی، مسکن، مسافرت، خواب، تفریح، ورزش و... است. بر اساس بخش اول این کتاب تعامل انسان با خود مورد توجه قرار گرفته‌است. در این بخش به آبادانی زمین توسط انسان اشاره شده‌است. همچنین به اهمیت تفکر و تدبر در بیان امامان شیعه پرداخته شده‌است. برای نمونه عبادت واقعی، تفکر در کار خداوند دانسته شده‌است. در ادامه به بحث اجتناب از تکلف و دشواری اشاره شده‌است که بر اساس آن روایاتی نقل می‌شود که متکلفان مورد بی مهری پبامبر اسلام قرار می‌گیرند و به سختی نکوهش می‌شوند.[10]
• بخش دوم، تعامل انسان با همنوعان است که شامل فصل‌های خویشاوندان، مسلمانان، بیگانگان، مستضعفان، دشمنان، شهروندان و... است.
• بخش سوم، تعامل مردم و نظام اسلامی است که شامل: نظام سیاسی، نظام اجتماعی، شهرداری، امور اقتصادی و... است.
• بخش چهارم، تعامل انسان با حیوان است که شامل نگهداری حیوان، بهره‌گیری از حیوان، حقوق حیوان، و... می‌باشد.
• بخش پنجم، تعامل انسان با محیط زیست است که شامل محیط زیست، خاک، درختکاری، فضای سبز، باد و باران، دریاها، راه‌ها، مواد سوختی، گردشگری و... است.
• بخش خاتمه، شامل کارها در روزهای ماه قمری، سنت‌ها و... است.

کتاب مفاتیح الحیات، به‌طور کامل، به زبان اندونزیایی، ترجمه می‌شود.[11]

• تارنمای شخصی آیت الله جوادی آملی