معلولیت در ایران
معلولان در ایران حدود ۱۵ درصد از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند. تقریباً ۱۲ میلیون نفر.[1] بند نه اصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بر رفع تبعیضات ناروا و ایجاد امکانات عادلانه برای همه در کلیهٔ زمینه‌های مادی و معنوی تأکید می‌کند. قانون حمایت از حقوق معلولان دولت را مکلف نموده‌است که زمینه‌های لازم را برای تأمین حقوق معلولان فراهم و حمایت‌های لازم را از آنان به عمل آورد.
در اسفند ۱۳۹۹، روزنامه همشهری گزارش داد که در کنار افزایش قیمت تجهیزات توانبخشی برای معلولان، سرقت وسایل مورد نیاز آنان نیز افزایش یافته و بسیاری از این افراد توان خرید این وسایل‌ها را ندارند.[2][3]
قانون حمایت از معلولان
قانون حمایت از حقوق معلولان مصوب اسفند ۱۳۹۶ است. این قانون ارگانها و ادارات را موظف نموده‌است که۳ درصد از سهمیه استخدامی خود را به اشتغال معلولان اختصاص دهند.
مشکلات معلولان در فضای شهری
معلولان در بسیاری از شهرهای ایران با مشکلات مختلف روبرو هستند. این مشکلات عبارتند از عرض کم پیاده‌رو و استفاده از مصالح نامناسب در پیاده‌رو و شیب و لغزندگی، فقدان رمپ مناسب، وجود مانع بین پیاده‌رو و سواره‌رو و عدم وجود پل، نامناسب بودن پل، عدم وجود خط‌کشی عابرپیاده، پیوستگی جدول به پیاه‌رو و جوی آب، نداشتن مشخصه حسی برای نابینایان.[4]
نابینایان
منابع
- «آخرین آمار معلولان در کشور/ 65 درصد معلولان مرد هستند».
- «بازار داغ سرقت ویلچر و عصای معلولان». همشهری آنلاین. ۲۰۲۱-۰۲-۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۲۱.
- «افزایش سرقت ویلچر و عصای معلولان در تهران | اقتصاد آنلاین». www.eghtesadonline.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۲۱.
- بهاره فلاحی. «مشکلات معلولان در فضای شهری تهران». شبکه مطالعات سیاستگذاری عمومی. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ فوریه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۸.
- معصومه سلطانی (۱۸ بهمن ۱۳۹۶). «ارزیابی عملکرد انجمن نابینایان ایران». شبکه مطالعات سیاستگذاری عمومی. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ آوریل ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۸.