مراقبت سلامتی همگانی

مراقبت سلامتی همگانی که گاهی به آن پوشش سلامت همگانی، پوشش همگانی یا مراقبت همگانی گفته می‌شود، معمولاً نظام مراقبت سلامتی است که برای همهٔ شهروندان یک کشور خاص مراقبت سلامتی و حفاظت مالی فراهم می‌کند. این نظام به صورت بستهٔ مشخصی از مزایا برای همهٔ اعضای یک جامعه با هدف غایی فراهم آوردن حفاظت در برابر ریسک مالی، بهبود دسترسی به خدمات سلامتی، و بهبود نتایج سلامتی سازمان می‌یابد.[2] مراقبت سلامتی همگانی به معنای پوشش همه چیز برای همه نیست.

۵۸ کشور دارای مراقبت سلامتی همگانی در سال ۲۰۰۹ بر اساس Stuckler, et al.[1]

۵۸ کشور دارای قوانین الزامی کننده پوشش همگانی، و
>۹۰٪ پوشش بیمه سلامتی، و
>۹۰٪ ماماهای دارای مهارت.

جستارهای وابسته

منابع

Stuckler, David; Feigl, Andrea B.; Basu, Sanjay; McKee, Martin (November 2010). "The political economy of universal health coverage. Background paper for the First Global Symposium on Health Systems Research, 16–19 November 2010, Montreaux, Switzerland" (PDF). Pacific Health Summit. Seattle: National Bureau of Asian Research. p. 16. Archived from the original (PDF) on 15 February 2017. Retrieved 19 July 2015. Figure 2. Global Prevalence of Universal Health Care in 2009; 58 کشور: Andorra, Antigua, Argentina, Armenia, Australia, Austria, Azerbaijan, Bahrain, Belarus, Belgium, Bosnia and Herzegovina, Botswana, Brunei Darussalam, Bulgaria, Canada, Chile, Costa Rica, Croatia, Cuba, Cyprus, Czech Republic, Denmark, Estonia, Finland, France, Germany, Greece, Hungary, Iceland, Ireland, Israel, Italy, Japan, Kuwait, Luxembourg, Moldova, Mongolia, Netherlands, New Zealand, Norway, Oman, Panama, Portugal, Romania, Singapore, Slovakia, Slovenia, South Korea, Spain, Sweden, Switzerland, Taiwan, Thailand, Tunisia, UAE, Ukraine, United Kingdom, Venezuela.
World Health Organization (November 22, 2010). "The world health report: health systems financing: the path to universal coverage". Geneva: World Health Organization. ISBN 978-92-4-156402-1. Retrieved April 11, 2012.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Universal health care». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۵.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[Stuckler_2010-1] Stuckler, David; Feigl, Andrea B.; Basu, Sanjay; McKee, Martin (November 2010). "The political economy of universal health coverage. Background paper for the First Global Symposium on Health Systems Research, 16–19 November 2010, Montreaux, Switzerland" (PDF). Pacific Health Summit. Seattle: National Bureau of Asian Research. p. 16. Archived from the original (PDF) on 15 February 2017. Retrieved 19 July 2015. Figure 2. Global Prevalence of Universal Health Care in 2009; 58 کشور: Andorra, Antigua, Argentina, Armenia, Australia, Austria, Azerbaijan, Bahrain, Belarus, Belgium, Bosnia and Herzegovina, Botswana, Brunei Darussalam, Bulgaria, Canada, Chile, Costa Rica, Croatia, Cuba, Cyprus, Czech Republic, Denmark, Estonia, Finland, France, Germany, Greece, Hungary, Iceland, Ireland, Israel, Italy, Japan, Kuwait, Luxembourg, Moldova, Mongolia, Netherlands, New Zealand, Norway, Oman, Panama, Portugal, Romania, Singapore, Slovakia, Slovenia, South Korea, Spain, Sweden, Switzerland, Taiwan, Thailand, Tunisia, UAE, Ukraine, United Kingdom, Venezuela.

[WHO_2010-2] World Health Organization (November 22, 2010). "The world health report: health systems financing: the path to universal coverage". Geneva: World Health Organization. ISBN 978-92-4-156402-1. Retrieved April 11, 2012.