مجمل التواریخ و القصص

مُجمَل‌ التواریخ و القصص کتابی‌است از نویسنده‌ای ناشناخته، به زبان فارسی درباره‌ی تاریخ جهان از زمان خلقت تا ۵۲۰ قمری—تألیف کتاب هم در همین سال یا اندکی پس از آن بوده‌است. نثر کتاب به نسبت زمان نگارش کهن و نزدیک به نثر عهد سامانی است. از احوال نویسنده اینقدر مشخص است که اهل اسدآباد همدان یا حوالی آن بوده‌است. برخی نام نویسنده این کتاب را با توجه به اینکه به نسب جدش در جایی از کتاب اشارت کرده‌است «ابن شادی اسدآبادی» می‌دانند.

برگی از یک نسخه کپی کتاب مجمل التواریخ و القصص در سال ۱۴۲۵ میلادی، که محمد پیامبر اسلام را در حال دریافت اولین وحی از جبرئیل و آغاز پیامبری او نشان می‌دهد.

سه دستنوشته از این کتاب در دست است که در قرن‌های هشتم (نسخهٔ برلین)، نهم (نسخهٔ پاریس) و یازدهم نوشته شده‌اند. نسخه چاپی کتاب مجمل‌التواریخ والقصص برای اولین بار به سال ۱۳۱۸ توسط محمدتقی بهار تهیه شد. در این چاپ نسخهٔ پاریس مبنا قرار گرفته‌است. بعدها سیف‌الدین نجم‌آبادی و زیگفرید وبر یک تصحیح و اکبر نحوی نیز تصحیح دیگری از این کتاب منتشر کردند.