ماهیچه میان‌دنده برونی
ماهیچه‌های میان‌دنده برونی از پشت برجستگی‌های روی استخوان‌های دنده درون قفسه سینه و از پشت دنده‌ها به سمت غضروف‌های دنده در جلو گسترش می‌یابند جایی که به شکل غشای نازکی پایان می‌یابند. ماهیچه‌های نابرابر پهلو (به انگلیسی: Scalene muscles) نیز به ان دلیل که در برون و بالا بردن قفسهٔ سینه و افزایش حجم آن نقش دارند به عنوان ماهیچه میان‌دنده برونی محسوب می‌شوند. ماهیچه میان‌دنده توسط اعصاب میان‌دنده تنظیم می‌شوند و توسط سرخرگ‌ها و سیاهرگ‌های میان‌دنده نگهداری و ابقا می‌شوند.
اجزای دیگر
به ندرت و در برخی از افراد ماهیچه‌ای به نام ماهیچه مافوق میان‌دنده ( Supracostalis muscle) انتهای جلویی دنده اول را به دنده دوم، سوم یا چهارم متصل می‌کند که در ادامه ی آن ماهیچه‌هایی چون ماهیچه عقبی سراتوس (به انگلیسی: Serratus anterior muscle) و عضله مایل بیرونی شکم (Abdominal external oblique muscle) متصل هستند.
هنگام تنفس
هنگام دم
ماهیچه میان‌دنده برونی به سمت بیرون و بالا منقبض می‌شود و قفسهٔ سینه را نیز در همین جهات حرکت می‌دهد که منجر به گسترش فضای درونی قفسه سینه می‌شود.
در دم به دلیل گسترش حجم درونی قفسه سینه و کم بودن غلظت هوا و اجزای آن مانند اکسیژن، هوا ی بیرون ششها توسط واپخش به درون ششها وارد می‌شود.
هنگام بازدم
ماهیچه میان‌دنده برونی شل می‌شود.
در بازدم به دلیل کوچک شدن حجم درونی قفسه سینه و زیاد بودن غلظت هوا و اجزای آن مانند دی اکسید کربن، هوا ی درونی ششها توسط پخش مولکولی به بیرون ششها منتقل می‌شود.
جستارهای وابسته
منابع
- این مقاله در بردارندهٔ بخش‌هایی از صفحه page 403 چاپ ۲۰ام آناتومی گری (۱۹۱۸) است که در مالکیت عمومی قرار دارد.
