لوری مور

در سال ۱۹۵۷ در نیویورک به دنیا آمد. فعالیت ادبی خود را به صورت حرفه‌ای، از ۱۹ سالگی آغاز کرد و در این سنِ کم برندهٔ جایزهٔ داستان کوتاه مجلهٔ "سِوِنتین " شد. پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه سَن‌لارنس نیویورک به شهر منهتن رفت و در یک دفتر وکالت مشغول به کار شد. در سال ۱۹۸۰ به دانشگاه برگشت و زیر نظر اساتیدی چون الیسون موری درس خواند و نخستین مجموعه داستان کوتاهش با نام به خودت کمک کن را در سال ۱۹۸۳ برای پایان‌نامهٔ کارشناسی ارشدش نوشت.

او نویسندهٔ داستان‌های کوتاه است و شهرتش به دلیل نوشتن داستان‌های کوتاه، و توأم با نوعی طنزِ غم‌انگیز است، درون‌مایهٔ آثارش بیشتر عشق نافرجام و بیماری‌های کشنده است. دو مجموعه داستان کوتاه دیگر از او به نام‌های مثل زندگی و پرندگان آمریکا چاپ شده‌است که دومی در سال ۱۹۹۹ برندهٔ جایزهٔ «آیریش تایمز» شد و در فهرست بهترین‌های نیویورکر قرار گرفت. اولین داستان کوتاهی که از او در نیویورکر به چاپ رسید، با نام تو هم زشت هستی، در فهرست بهترین داستان‌های کوتاه است.

با داستان «اینجا همهٔ آدم‌ها این‌جوری‌اند» جایزه او. هنری را برد، این داستان پس از چاپ اولش در سال ۱۹۹۷ در مجلهٔ نیویورکر در شمارهٔ سالانهٔ بهترین داستان‌های کوتاه آمریکا مجدداً تجدید چاپ شد. مور سه رمان به نام‌های آنانگرام، چه کسی بیمارستان قورباغه‌ها را اداره خواهد کرد؟ و راه‌پله نیز نوشته‌است.[1]

او در سال ۲۰۰۴ برندهٔ جایزهٔ ری و در سال ۲۰۰۶ عضو آکادمی هنر و ادبیات آمریکا شد. در سال (۱۹۹۸) برنده جایزه او. هنری شد. آخرین رمان مور راه‌پله در سال ۲۰۱۰ موفق به کسب جوایز ادبی پِن و اورنج شد. مور ۵۵ ساله، علاوه بر کار نویسندگی، در دانشگاه‌های آمریکا به تدریس مباحث زبان، ادبیات و نگارش هنری اشتغال دارد.

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به لوری مور در ویکی‌گفتاورد موجود است.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «لوری مور». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای ، بازبینی‌شده در ۱۹ بهمن ۱۳۹۱.