قطار سبک شهری مانیل

قطار سبک شهری مانیل (انگلیسی: Manila Light Rail Transit System) سیستم قطار سبک شهری برقی در شهر مانیل، فیلیپین است.

قطار سبک شهری مانیل
A LRT-2 train at J. Ruiz Station.
اطلاعات
مالکLight Rail Transit Authority
مکانمانیل، فیلیپین
نوعی ترابریقطارشهری
تعداد خطوط۲
تعداد ایستگاه‌ها۳۱
مسافران روزانهتقریباً ۱٫۳ میلیون (۲۰۱۵)[1]
وبگاهLight Rail Transit Authority
اداره
اداره‌کننده(ها)خط ۱ (LRT-1):
Light Rail Manila Corporation
خط ۲ (LRT-2):
Light Rail Transit Authority
تعداد قطارهاخط ۱ (LRT-1):
BN/ACEC
هیوندای روتم/ادترنز
Kinki Sharyo/Nippon Sharyo
خط ۲ (LRT-2):
هیوندای روتم
فنی
طول سیستم۳۳٫۴ کیلومتر (۲۰٫۸ مایل) (مجموع)
LRT-1: ۱۹٫۶۵ کیلومتر (۱۲٫۲ مایل)
LRT-2: ۱۳٫۸ کیلومتر (۸٫۶ مایل)
اندازه ریل۱٬۴۳۵ mm (4 ft 8 12 in) ریل استاندارد
میانگین سرعت۴۰ کیلومتر بر ساعت (۲۵ مایل بر ساعت)
حداکثر سرعت۸۰ کیلومتر بر ساعت (۵۰ مایل بر ساعت)

این مترو که در تاریخ ۱ دسامبر ۱۹۸۴ تأسیس شده، دارای ۲ خط، ۳۱ ایستگاه و ۳۳٫۴ کیلومتر طول می‌باشد.

نقشه

نقشه قطار سبک شهری (آبی و سبز) و متروی مانیل (خط زرد)

نگارخانه

جستارهای وابسته

منابع

  • Allport, R. J. (1986). Appropriate mass transit for developing cities. Transport Reviews: A Transnational Transdisciplinary Journal, 6(4), 365–384. doi:10.1080/01441648608716636
  • Asia Pacific Energy Research Centre (APERC). Institute of Energy Economics, Japan. (2008). Urban Transport Energy Use in the APEC Region – Benefits and Costs (PDF). Tokyo: Author. ISBN 978-4-931482-39-5. Archived from the original (PDF) on 2011-07-22.
  • Dans, Jose P. Jr. (1990). "The Metro Manila LRT system: its future". In Institution of Civil Engineers. Rail Mass Transit Systems for Developing Countries. London: Thomas Telford. ISBN 0-7277-1560-7.
  • Midgley, Peter. (1994-03-31). Urban Transport in Asia : An Operational Agenda for the 1990s (World Bank technical paper no. 224). Washington D.C. : World Bank. ISBN 0-8213-2624-4.
  • Thomson, J.M. , R.J. Allport and P.R. Fouracre. (1990). "Rail mass transit in developing cities – the Transport and Road Research Laboratory study". In Institution of Civil Engineers. Rail Mass Transit Systems for Developing Countries. London: Thomas Telford. ISBN 0-7277-1560-7.
  • United States Agency for International Development. (ژوئن ۲۰۰۵). Integrated Environmental Strategies – Philippines Project Report – Metropolitan Manila. Author. (With United States Environmental Protection Agency, NREL, and the Manila Observatory).
  • Uranza, Rogelio. (2002). The Role of Traffic Engineering and Management in Metro Manila. Workshop paper presented in the Regional Workshop: Transport Planning, Demand Management and Air Quality, February 2002, Manila, Philippines. Asian Development Bank (ADB). Archived from the original on 2009-12-29.
  • World Bank. (2001-05-23). "Project Appraisal Document for the Metro Manila Urban Transport Integration Project" (PDF). Author.

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ قطار سبک شهری مانیل موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.