قانون مطبوعات ایران
قانون مطبوعات ایران مصوب ۱۳۶۴ مجلس شورای اسلامی است. این قانون از بحث‌انگیزترین قوانین در تاریخ ایران بوده‌است.[1]
این قانون با ۳۶ ماده و ۲۳ تبصره دارای شش فصل به شرح زیر است:[1]
- فصل اول: تعریف مطبوعات
- فصل دوم: رسالت مطبوعات
- فصل سوم: حقوق مطبوعات
- فصل چهارم: حدود مطبوعات
- فصل پنجم: شرایط متقاضی و مراحل صدور پروانه
- فصل ششم: جرایم
«عدم توجه کافی به حقوق روزنامه‌نگاران» و «سکوت کامل درباره هیأت منصفه» از اصلی‌ترین انتقاداتی است که از این قانون شده‌است.[1]
جستارهای وابسته
منابع
- مرادی، یاسر (۱۹ بهمن ۱۳۸۳). روزنامه همشهری (۳۶۳۳). پارامتر
|عنوان= یا |title=ناموجود یا خالی (کمک); از|مقاله=صرف‌نظر شد (کمک) قابل دسترسی در: http://www.hamshahrionline.ir/hamnews/1383/831119/world/siasatw.htm
پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.