قادسیه صدام

به دنبال آشوب‌گرایی گروه‌های تجزیه‌طلب خلق عرب، دریادار احمد مدنی، فرماندار وقت خوزستان، تکاوران نیروی دریایی را به خرمشهر فراخواند.

کلاه‌خود به جامانده از رزمندگان ایرانی در طاق نصرت شمشیرهای قادسیه با ماژیک‌های سربازان آمریکایی رونویسی شده‌است.

سه چیز که خدا نباید می‌آفرید: ایرانیان، یهودیان و مگس

— صدام حسین عبدالمجید التکریتی، [1]

صدام حسین، به دنبال برانگیختن اختلافات قومی، با حمایت «جبههٔ آزادی عربستان» در خوزستان و «جبههٔ آزادی ایران» در بلوچستان درآمد.[2]

احمد مدنی در ۲۷۵ روز دولت موقت مهندس بازرگان، مسئولیت استانداری خوزستان را به عهده گرفت و در همان سمت بود که با شورش‌های گسترده‌ای در خوزستان روبرو شد و به علت تلاش خود برای آرام کردن منطقه‌ای که به علت قرارداشتن چاه‌های نفت و بنادر اصلی اهمیت اقتصادی و سیاسی داشت مورد انتقاد گروه‌های تجزیه‌طلب خلق عرب قرار گرفت.[3]

ایدئولوژی پان‌عربی حزب بعث، خوزستان را متعلق به ملت عرب می‌دانست و مدعی بود که باید به دست عرب‌ها برگردد.[4]

صدام حسین ادعای بی‌اساسی در مورد مالکیت جزایر سه‌گانهٔ ایرانی برای خود کرد. در سپتامبر ۱۹۸۰، عراق، نقشه‌ای جعلی و تحریک‌کننده را چاپ که در در آن، مالکیت جزایر سه‌گانه، از طرف ملت‌های عرب، به او داده شده‌است. یعنی ایرانیان، مشروعیت حقوق عراق را به رسمیت شناخته‌اند.[4]

صدام حسین، با حمایت آشکار مالی از تجزیه‌طلب‌های شورشی در خوزستان، دادن وعدهٔ همیاری به آن‌ها جهت آزادی عربستان (نامی که توسط رژیم صدام حسین بر استان قدیمی ایران گذاشته شد) متهم شد. بنابر بر گفتهٔ فرماندهٔ کل خوزستان، دریادار احمد مدنی، عراق به شورشیان حمایت تسلیحاتی می‌کرد.[4]

صدام حسین با برجسته‌سازی چهرهٔ عربی اسلام، مثل تأکید بر تبار عربی محمد بن عبدالله، زبان عربی قرآن و جایگاه شهرهای مقدس اسلام در کشورهای عربی، به مقابلهٔ پیام حکومت ایران به مردم عراق شد. بعدها، با تأکید برتری اعراب بر ایرانیان، او جنگ خود علیه ایران را جنگ قادسیهٔ دوم خواند.[4]

نخستین‌بار صدام حسین لفظ «قادسیهٔ صدام» را در دیدارش از دانشگاه المستنصریهٔ بغداد به تاریخ دوم آوریل ۱۹۸۰، نیم سال پیش از آغاز رسمی جنگ با ایران استفاده کرد. روز پیش از آن، در یک حملهٔ بمب‌گذاری شده، معاونش طارق عزیز، زخمی شد. صدام مقصر این حادثه را حکومت نوپای جمهوری اسلامی ایران معرفی کرد و آن را به موازات جنگ قرن هفتمی، اینگونه تشبیه ساخت و اعلام کرد:

از طرف شما، برادران، و تمامی عرب‌ها در هر کجا، ما به آن‌ها (ایرانی‌ها)یِ بزدل و کوتوله که سعی در انتقام‌گیری از جنگ قادسیه را دارند، اعلام می‌کنیم که روح قادسیه، به همان طراوت خون و افتخار مردمان قادسیه است. مردمانی که پیام‌شان را بر سرنیزه‌هایشان حمل می‌کنند، بزرگ‌تر از کوشش‌هایشان هستند.[5]

دانشنامه ایرانیکا:

ژورنال علمی: