فیلیپ لارکین

فیلیپ آرتور لارکین یا فیلیپ لارکین (به انگلیسی: Philip Arthur Larkin)، (زاده ۹ اوت ۱۹۲۲، درگذشته ۲ دسامبر ۱۹۸۵) اکنون به عنوان یکی از بزرگترین شاعران نیمه دوم سده بیستم شناخته می‌شود.

نخستین کتاب وی، کشتی شمال[1] ، در ۱۹۴۵ چاپ شد.

فیلیپ لارکین از بنیانگذاران مکتب یا جنبش شعری نو به حساب می‌آید. او در برخورد با زندگی بسیار محتاط بوده و معتقد به زندگی پرمخاطره نیست. در اکثر اشعارش تلاش بر آشکارکردن جنبه‌های مختلفی از زندگی در دنیای مدرن و صنعتی دارد که می‌توان به شکست روحیه ضعیف، تنهایی، غم و مواردی از این قبیل اشاره کرد. به دید منتقدان، اشعارش پیام‌هایی از قبیل ترس ازآینده، ناامیدی، عزلت، مرگ، ترس از پیری، فترت، مذهب گریزی، عدم ادای وظیفه نسبت به خانواده و جامعه را می‌رساند.

فلیپ لارکین تنها پسر و کوچکترین بچه سیدنی لارکین[2] (۱۹۴۸-۱۸۸۴) و همسر وی اوا امیلی دی[3] (۱۹۷۷-۱۸۸۶) در کاونتری در اوت ۱۹۲۲ زاده شده‌است.