فیبر با ضریب شکست مدرج

در فیبر نوری (الیاف نوری)، یک ضریب مدرج یا فیبر با ضریب شیبدار (نام علمی: Graded-index fiber)، یک فیبر نوری است که ضریب شکست هسته آن با افزایش فاصله شعاعی از محور فیبر نوری کاهش می‌یابد.

از آنجا که بخش‌هایی از هسته که نزدیک تر به محور فیبر هستند، دارای ضریب شکست بالاتر از بخش‌های نزدیک روکش می‌باشند، اشعه‌های نور مسیری سینوسی درون فیبر دنبال می‌کنند. شایع‌ترین مقطع (برش عرضی) ضریب شکست برای یک فیبر نوری با ضریب شیبدار، بسیار شبیه به شکل سهمی است. مقطع سهمی سبب متمرکز ماندن اشعه درون هسته می‌شود، و پراکندگی حالتی (مرتبط با حالت‌های مختلف انتشار امواج یا مدهای انتشار امواج) را به حداقل می‌رساند.

فیبر نوری چند حالته (مالتی مد) را می‌توان هم با ضریب شیبدار و هم با ضریب یکنواخت ساخت. مزیت استفاده از ضریب شیبدار چند حالته نسبت به ضریب یکنواخت چند حالته، کاهش قابل توجه در پراکندگی حالتی است. پراکندگی حالتی را می‌توان با انتخاب اندازه هسته کوچکتر (کمتر از ۵ – ۱۰ میکرومتر) و ساختن فیبر تک حالته با ضریب یکنواخت کاهش داد.[1]

این نوع فیبر توسط اتحادیه بین‌المللی ارتباطات راه دور ITU-T در توصیه G.651.1 رایج شده‌است.[2]

منابع
  1. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ آوریل ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۵ فوریه ۲۰۱۶.
  2. https://www.itu.int/rec/T-REC-G.651.1/en
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.