فولاد الکتریکی

فولاد الکتریکی (فولاد ورقه ورقه، فولاد سیلیکون الکتریکی، فولاد سیلیکون، فولاد رله ، در ایران آهن بدون پسماند (ورق دیناموبلش)) نوعی آلیاژ آهن است که دارای ویژگی‌های خاص مغناطیسی چون کوچکی مساحت حلقه هیسترزیس (باعث کاهش تلفات در هر سیکل می‌شود)، تلفات هسته پایین و ضریب نفوذ هسته بالا است.[1]

ساختار کریستالیت فولاد الکتریکی

متالورژی

فولاد الکتریکی آلیاژی از آهن است که ممکن است از صفر تا ۶٫۵ درصد سیلیکون (Si: 5Fe) داشته باشد. آلیاژهای تجاری معمولاً محتوای سیلیکون را حدود ۳٫۲٪ (ازدیاد درصد سیلیکون باعث شکنندگی ورقه‌ها می‌شود) انتخاب می‌کنند. منگنز و آلومینیوم نیز می‌تواند تا ۰٫۵٪ اضافه شود.

سیلیکون باعث افزایش مقاومت هسته می‌شود که این امر کاهش تلفات جریان گردابی و پسماند را دربردارد.[2]

منابع
  1. تکنولوژی و کارگاه سیم‌پیچی. تاریخ چاپ: ۱۳۹۱ نویسندگان: سیامک فرشاد، حسین رحمتی‌زاده، فتح‌الله نظریان، فریدون علومی و مسلم نیک‌زاد
  2. K.H.J. Buschow et al, ed. , Encyclopedia of Materials:Science and Technology, Elsevier, 2001, شابک ‎۰−۰۸−۰۴۳۱۵۲−۶ pp.4807-4808
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.