فهرست کشورهای دارنده جنگ‌افزار هسته‌ای

در حال حاضر ۸ کشور مستقل آزمایش موفقیت‌آمیز سلاح‌های هسته ای خود را به‌طور عمومی اعلام کرده‌اند. از این میان، پنج کشور عضو پیمان منع گسترش جنگ‌افزارهای هسته‌ای و عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد هستند. (چین، فرانسه، روسیه، بریتانیا، آمریکا) سه کشور پاکستان، کره شمالی و هند اما عضو پیمان‌نامه منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای نبوده و تصور می‌شود که جنگ‌افزار هسته‌ای دارند.[1] به نظر می‌رسد که کشور اسرائیل نیز جنگ‌افزار هسته‌ای دارد اما این موضوع را بر اساس سیاست ابهام‌آفرینی تعمدی اعلام نمی‌کند.[2] شواهد و مدارک دقیقی در رابطه با آزمایش جنگ‌افزار هسته‌ای توسط اسرائیل موجود نیست اما بر پایه برخی گزارش‌ها مانند گزارش انستیتو بین‌المللی پژوهش‌های صلح استکهلم پیشبینی می‌شود که اسرائیل حدود ۷۵ تا ۴۰۰ کلاهک هسته‌ای داشته باشد.[3][4] تا سال ۲۰۱۹ گمان می‌رود که ۱۳۸۶۵ کلاهک هسته‌ای در جهان وجود داشته باشد و در حال حاضر ۳۷۵۰ مورد از این تسلیحات در اختیار نیروهای نظامی فعال و در وضعیت عملیاتی هستند.[5][6] تا سال ۲۰۱۹ بیش از ۹۰ درصد از مجموع تسلیحات هسته ای فعلی، متعلق به ایالات متحده و روسیه هستند. چندین کشور مانند بلاروس، قزاقستان، اوکراین، و آفریقای جنوبی سابقاً جنگ‌افزار هسته‌ای داشتند. اما آن را از بین برده‌اند.

  کشورهای عضو پیمان منع گسترش جنگ‌افزارهای هسته‌ای (چین، فرانسه، روسیه، بریتانیا، آمریکا)

  دیگر کشورها با جنگ‌افزار هسته‌ای (پاکستان، کره شمالی و هند)

  کشورهایی که گمان بر این است که سلاح هسته‌ای دارند (اسرائیل)

  کشورهایی که از طریق ناتو به سلاح هسته‌ای دسترسی دارند (بلژیک، آلمان، ایتالیا، هلند، ترکیه)

  کشورهایی که درگذشته، جنگ‌افزار هسته‌ای داشتند (بلاروس، قزاقستان، اوکراین، آفریقای جنوبی)

همچنین کشورهای بلژیک، آلمان، ایتالیا، هلند و ترکیه به عنوان اعضای ناتو مجموعاً ۱۵۰ سلاح هسته ای آمریکایی را در اختیار دارند.[7]

جدول وضعیت و تعداد تسلیحات هسته ای کشورها:

کشور	تسلیحات		تاریخ اولین آزمایش	محل اولین آزمایش	پیمان منع جامع آزمایش هسته‌ای	روش شلیک	تعداد آزمایش‌ها	منبع
	عملیاتی	مجموع
۵ کشور عضو شورای امنیت
ایالات متحده آمریکا	1,750	5,800–6,185	۱۶ ژوئیه ۱۹۴۵ (Trinity)	الماگوردو، نیومکزیکو	Signatory[8]	Nuclear triad[9]	1,054	[10][11][12]
روسیه	1,572	6,372–6,490	۲۹ اوت ۱۹۴۹ (RDS-1)	سمی، جمهوری شوروی سوسیالیستی قزاقستان	Ratifier[8]	Nuclear triad[13]	715	[10][11][12]
بریتانیا	120	200–215	۳ اکتبر ۱۹۵۲ (Hurricane)	جزایر مونتبلو، استرالیا	Ratifier[8]	Sea-based[14][persian-alpha 1]	45	[10][11][12]
فرانسه	280	290	۱۳ فوریه ۱۹۶۰ (Gerboise Bleue)	صحرای بزرگ آفریقا، الجزایر فرانسه	Ratifier[8]	Sea and air-based[15][persian-alpha 2]	210	[10][11]
چین	(?)	300–320	۱۶ اکتبر ۱۹۶۴ (596)	لوپ نور، سین‌کیانگ	Signatory[8]	Nuclear triad[16][17]	45	[10][11][12]
کشورهای غیر عضو پیمان منع گسترش جنگ‌افزارهای هسته‌ای
هند	(?)	150	۱۸ مه ۱۹۷۴ (Smiling Buddha)	راجستان	Non-signatory[8]	Nuclear triad[18][19][20][21]	6	[10][11][12]
پاکستان	0	160	۲۸ مه ۱۹۹۸ (Chagai-1)	ایالت بلوچستان	Non-signatory[8]	Land and air-based[22][23][persian-alpha 3]	6	[10][12]
کره شمالی	0	30–40	9 October 2006[25]	شهرستان کیلجو، استان هامگیونگ شمالی	Non-signatory[8]	Land and sea-based[26][27]	6	[10][11][12]
عدم اعلام وضعیت تسلیحات هسته ای
اسرائیل	0	90	1960–1979[28][persian-alpha 4]	Unknown	Signatory[8]	Suspected nuclear triad[30][31]	N/A	[10][12]