علی پرتو اعظم

علی فرزند میرزا ابوالقاسم شیرازی در سال ۱۲۵۶ در اصفهان به دنیا آمد و تحصیلات مقدماتی و تا مقطع دبیرستان را در این شهر به پایان برد.

حکیم اعظم سپس برای تحصیل در رشته طب وارد دارالفنون شد و در این دوره با افرادی همچون محمدعلی فروغی ذکاءالملک، سید ولی‌الله نصر، ممتاز الاطباء و یحیی میرزا شمس لسان الحکما هم دوره بود. او پس از پایان تحصیلات در دارالفنون با حمایت امین الضرب برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی به فرانسه رفته و در دانشگاه پاریس به مدت ده سال به تحصیل پرداخت.[6]

علی پرتو پس از بازگشت به ایران به عضویت در مجلس شورای ملی (حزب اعتدالیون- حوزه تهران) انتخاب شد.[1] او به دلیل توانمندی در پزشکی از سوی محمدعلی شاه به لقب حکیم اعظم انتصاب یافت.

از مسوولیتهای او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:[7]

• ریاست مدرسه طب (دانشکده پزشکی دانشگاه تهران) و استادی دانشگاه
• رئیس مدرسه عالی علوم سیاسی.
• سرپرستی شهردار تهران
• کفالت و معاونت وزارت معارف
• عضویت فرهنگستان ایران و ریاست کمیسیون طبی ایران
• استادی دانشکدهٔ علوم و معقول و منقول،
• معاونت بنگاه شیر و خورشید سرخ، ریاست بهداری کل آذربایجان
• ریاست بیمارستان‌های سینا و وزیری
• ریاست کل معاونت و تعلیمات عمومی وزارت معارف و تدوین برنامهٔ ابتدایی و متوسطه

گنجینه دارو و درمان[6]

• هنگامی که انتخاب نام خانوادگی در ایران اجباری شد، او «پرتو اعظم» را برای خود انتخاب کرد.[4]