علی حاجی‌میری

علی حاجی‌میری استاد، مخترع و کارافرین در حوزه مهندسی برق است که در حال حاضر دارای کرسی استادی تامس جی. مایرز مهندسی برق در مؤسسه فناوری کالیفرنیا (کلتک) است. ایشان متولد نیشابور هست و به همراه رضا سعدابادی ( که ایشان هم متولد نیشابور هست) دو دانشمند فرهیخته از ایران بوده اند که جوایز زیادی را بعنوان مهندس برق کسب کرده اند و چند سالی بعنوان استاد در دانشگاه استنفورد مشغول به کار بودن.

دکتر حاجی میری در بیانه ای بارها گفته است :(اگر نیشابور سازماندهی شود نوابغ زیادی را به عرصه علم معرفی خواهد کرد.)
علی حاجی‌میری
محل زندگیایالات متحده آمریکا
ملیتایرانیان آمریکا
محل تحصیلدانشگاه صنعتی شریف (B.S.)
دانشگاه استنفورد (M.S.، پی‌اچ‌دی)
جایزه(ها)National Academy of Inventors (NAI) (2015), Fellow;

Microwave Prize (2015); Excellence in Teaching Award: Associated Students of California Institute of Technology (2014); National Blavatnik Award for Young Scientists, Finalist (2014); Distinguished Lecturer of IEEE Solid-State Circuits Society, (2011); Institute of Electrical and Electronics Engineers, Fellow (2010); Distinguished Lecturer of IEEE Microwave Society (2007); Teaching and Mentorship Award: Graduate Student Council, California Institute of Technology (2005); Excellence in Teaching Award: Associated Students of California Institute of Technology (2004); Technology Review Magazine TR35 Top Young Innovator (2004); IBM Faculty Partnership Award (2003); NSF Career Award (2002); Bronze Medal of the 21st International Physics Olympiad (1990);

Gold Medal (absolute winner), National Physics Olympiad (1990);
پیشینه علمی
رشته(های) فعالیتمهندسی برق
محل کارمؤسسه فناوری کالیفرنیا
استاد راهنماThomas H. Lee
Bruce A. Wooley
دانشجویان دکتریIchiro Aoki
Donhee Ham
Hui Wu
Hossein S. Hashemi
Roberto Aparicio Joo
Christopher White
Behnam Analui
Xiang Guan
Abbas Komijani
Ehsan Afshari
James Buckwalter
Arun Natarajan
Aydin Babakhani
Edward Keehr
Yu-Jiu Wang
Florian Bohn
Kaushik Sengupta
Steven Bowers
Kaushik Dasgupta

او لیسانس مهندسی برق خود را از دانشگاه صنعتی شریف و فوق لیسانس و پی‌اچ‌دی خود را از دانشگاه استنفورد دریافت کرد. او در آزمایشگاههای بل، نیمه‌هادی‌های فیلیپس و سان مایکروسیستمز کار کرده‌است. در ۲۰۰۲ او به همراه دانشجویان سابق اش اکسیم مایکرودیوایسز را بر اساس اختراع ترانسفورماتر فعال توزیع شده که تجمیع تقویت‌کننده‌های سیماس آر اف مناسب تلفنهای همراه را در فناوری سیماس ممکن می‌کند، بنیان نهاد. او و دانشجویانش در ۲۰۰۴ اولین رادار-روی چیپ جهان را در فناوری سیلیکون نشان دادند.[1] او در ۳۲ سالگی بعنوان یکی از ۳۵ نوآور برتر زیر ۳۵ سال جهان انتخاب شد.[2] او عضو پیوسته آی تریپل ای و برنده جوایز بسیار دیگر است.[3]

از وی کتاب های مهمی به قلم دراورده شده است از جمله : کتاب طراحی نویز های کم نویز با همکاری یکی از همکارانش به نام توماس هیل لی که در سال 1999 به چاپ رسید. [4]

منابع
  1. Caltech Media Relations (۴ سپتامبر ۲۰۰۲). «Caltech Engineers Design a Revolutionary Radar Chip». Caltech. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ مه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۴ تیر ۱۳۹۱.
  2. TR35: Ali Hajimiri, 32 - Technology Review
  3. http://www.its.caltech.edu/~hajimiri/
  4. https://www.ucan.ir/news/5957/wiki-ali-hajiamiri
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.