عصیانگران

عوامل ارباب مردی را به منظور تصاحب زمین‌هایش به قتل می‌رسانند. پسر آن مرد روستایی با کمک دو دوست خود مردم را علیه ارباب می‌شوراند و مردم با هجوم به خانه ارباب، او و پسرش را کشته و خانه‌اش را به آتش می‌کشند...

ماهنامه فیلم در شماره دوم خود درباره فیلم می نویسد، "عصیانگران، و فیلمهایی نظیر آن، دسته دوم از فیلمهایی هستند که پس از انقلاب ساخته شده (دسته اول، مربوط به شکنجه و ساواکی ها است!). اگر قبل از انقلاب، در فیلمها نمی شد حتی اسم ساواک را آورد، فیلمهایی مثل عصیانگران درباره ستم فئودالها زیاد ساخته شد و حتی بدون پرده پوشی، روی هرچه فئودال و خان بود، سیاه می کردند. گذشته از آن، رژیم هم برای تبلیغ اصلاحات ارضی فرمایشی اش، ساخته شدن چنین فیلمهایی را تشویق می کرد. دست بالا، دستور می داد که در اول فیلم، بنویسند ماجرا مربوط به سالها پیش، و قبل از انقلاب سفید است. که میبینیم چندتا از فیلمهای ضد فئودالی پس از انقلاب نیز، مربوط به همان سالهاست!

این فیلم در روستای کردیچال از توابع کلاردشت فیلم برداری شده است.

بخش هایی از این فیلم که منزل کدخدا بود در منزل مرحوم کشاورز فیلم برداری شده است.

حالا، پس از انقلاب، اگر قرار است فیلم ضد فئودالی ساخته شود، باید دیدگاهی تازه ارائه شود که عصیانگران، چنین نمی کند."[2]

1. «عصیانگران». وبگاه سوره سینما.
2. ماهنامه فیلم، شماره 2، صفحه 37.