عبدالکریم جیلی
عبدالکریم جیلی یا جیلانی یا گیلانی (۷۶۷–۸۲۶ قمری) از صوفیان و نویسندگان قرن هشتم و نهم است.
زادگاه
وی در اول محرم سال ۷۶۷ قمری متولد شد. درباره زادگاه جیلی اختلاف‌نظر وجود دارد. عموم پژوهشگران به نسخه خطی قابَ قوسین و ملتقی‌الناموسین اشاره می‌کنند که در آن جیلی خود را چنین معرفی کرده است: «عبدالکریم بن ابراهیم بن عبدالکریم بن خلیفة بن احمد بن محمود، الکیلانی نسباً، البغدادی اصلاً، الربیعی عرباً، الصوفی حسباً». اینکه جیلی خود را اصالتاً بغدادی و از حیث نسب گیلانی دانسته، موجب شده است تا درباره زادگاه او دو نظر مطرح شود: گولدتسیهر وی را منتسب به جیل، روستایی در حوالی بغداد، دانسته. است. نیکلسون و، به تبع وی، کوربن و همچنین علامه حسن زاده آملی نسبت جیلی را به گیلان، استان شمالی ایران، می‌رسانند. غُنَیمی، با ذکر دلایلی، قاطعانه یمن را زادگاه جیلی دانسته است.
سفر به ایران
عبدالکریم جیلی در جوانی به ایران و سپس هند رفت و زبان فارسی را در ایران آموخت.
تالیفات
وی دارای کتاب‌های بسیاری است که بیش از همه الانسان الکامل (اشتباه لینک شده است لطفا بررسی کنید)وی معروف است که به فارسی ترجمه شده و مرتضی مطهری در کتاب انسان کامل از آن یاد می‌کند و تیتوس بورکهارت هم آن را به فرانسه ترجمه کرده است. جیلی همچنین کتابی با نام الناموس الاعظم دارد که در بیست جلد است و جلد ۱۲ آن را که نسیم السحر نام دارد، شیخ قاسم طهرانی در بیروت چاپ کرده است.
درگذشت
عبدالکریم جیلی در سال ۸۲۶ قمری در ۵۹ سالگی درگذشت.
منابع
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «عبد الکریم الجیلی». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای عربی، بازبینی‌شده در ۲۴ دسامبر ۲۰۱۶.