عبدالرحیم ساربان

عبدالرحیم ساربان «محمودی» در ۲۷ مارس ۱۹۲۹ در شهر کابل زاده شد. ساربان آموزش ابتدایی را در مدرسه قاری عبدالله و متوسطه را در لیسه میخانیکی کابل به پایان رساند. در سال ۱۳۳۱ وارد کارهای هنری شد و نخستین فعالیت‌های هنری‌اش را که بازی در تئاتر و آوازخوانی بود زیر نظر استاد فرخ افندی آغاز کرد. ساربان پس از مدت زمانی دریافت که پیوندش با موسیقی است و فعالیت‌اش را بیشتر در راستای موسیقی ادامه داد.

وی عاشق دختری از نواده‌های ظاهر شاه شده بود ولی به وصال نینجامید. قریب به 20 سال آواره کوه و بیابان می شود! یک خبرنگار افغان پی اش می رود آخر این خواننده افغان کدام سو بسر می برد! عاقبت او را می یابد و میان مردمان می آورد لباس شیکی به تنش میکند و او را روی سِن می برد تا برای مردم بخواند جوان تر ها چیزی نمیدانند اما پیران مجلس وقتی نوای خوش اش را می شنوند از خود بی خود شده و اشک میریزند آنها ساربان را به یاد می آورند ساربان آمد اما آن آدم سابق نبود ساربان عارف شده بود. ساربان در سال ۱۳۶۸ خورشیدی دچار بیماری فلج شد به طوری که دیگر نمی‌توانست به فعالیت هنری‌اش ادامه دهد. پس از سال ۱۳۷۱ خورشیدی که درگیری‌های گروهی سبب ویرانی کابل شد، همراه با خانواده به پشاور پاکستان مهاجرت کرد.

ساربان در سن ۶۵ سالگی درگذشت. در ابتدا در شهر پیشاور پاکستان دفن شد ولی پسانترها پیکر وی توسط مسوولین تلویزیون ملی افغانستان و شخص نجیب الله روشن به کابل انتقال یافت. مدفن او اینک در آرامگاه شهدای صالحین کابل است.

• بیا که بریم به مزار
• یا مولا دلم تنگ آمده
• خورشید من کجایی
• حال ما دیوانه شدم می روی
• فراق آتش به جان افروخت
• ای دیر به دست آمده
• نازی جان همدم من

• کلیات ساربان (بخش اول و دوم): مجموعهٔ کامل آهنگ‌ها و مصاحبهٔ ساربان و نوشته‌هایی دربارهٔ او، (پیشاور: حدود ۱۹۹۰میلادی).