طبل بزرگ زیر پای چپ

حافط تنها بازمانده از گروهانی از ارتش ایران است که در خاک ریز نیروهای ایران مانده‌است؛ و به جمع‌آوری اجساد کشته شدگان ایرانی می‌پردازد. در این حین یحیی فرمانده به همراه سربازش مهران تنها بازماندگان گروهان ایرانی که در عملیات ایذایی شب گذشته شرکت داشته‌اند، تازه از راه رسیده‌اند و در خاکریز حافظ پناه گرفته‌اند. مهران از پای چپ زخمی شده‌است. به دلیل شدت جراحات، فرمانده با کمک حافظ پای چپ مهران را هنگام بیهوشی وی قطع می‌کنند.

مشکل کمبود حاد آب، مهران را کلافه کرده و مهران نیز کل گروه را کلافه نموده است. از طرفی به نظر می‌رسد تشنگی طاقت عراقی‌ها را نیز در سنگر مقابل بریده‌است. سرانجام حافظ پرچم سفید علم می‌کند و به سمت تنها برکه آبی که در بین خاکریز مردمان ایرانی‌تبار و عراقی‌ها واقع شده می‌رود تا آب بردارد. از طرف خاکریز عراقی نیز یک نظامی با پرچم سفید به طرف برکه رفته و آب برمی‌دارد. صدای توپخانه که گلوله آن در نزدیکی سنگر مردمان ایرانی‌تبار فرود می‌آید؛ این آتش‌بس موضعی را برهم می‌زند. فرمانده که از ابتدا به رفتار طرف عراقی مشکوک بوده، نظامی عراقی را باضرب گلوله از پای درمی‌آورد. اما پس از بررسی درمی‌یابد که طرف عراقی تنها بوده و سوءنیتی نداشته‌است. در انتهای فیلم، فرمانده ایرانی، با انفجار نارنجکی به زندگی خود پایان می‌دهد.[2]

حسین محجوب، حمید فرخ نژاد، بابک حمیدیان، علی احمدی، حسین نوروزی[3]

طبل بزرگ زیر پای چپ اشاره به دستوری در ارتش ایران است که به هنگام رژه داده می‌شود. این دستور از سربازان می‌خواهد همگی به صورت هماهنگ پای چپ خود را به هنگام شنیدن صدای طبل بزرگ به زمین بکوبند.[4]