طاهر بن محمد صفاری

طاهر بن محمد صفاری (۲۸۷ تا ۲۹۶ قمری/۹۰۰ تا ۹۰۹ میلادی) سومین امیر سلسله صفاری بود.

طاهر نوهٔ عمرو لیث بود. پس از به بند افتادن عمرو، طاهر در زرنگ به جانشینی او رسید. یعقوب برادر او نیز حضور مؤثری در حکومت وی داشت. طاهر همچنین با جناحی نیرومند از فرزندان لیث روبرو بود که داعیهٔ فرمانروایی بر سیستان را داشتند، مانند علی برادر یعقوب و عمرو که در زمان روی کار آمدن طاهر از مصادر امور کنار گذاشته شده‌بود؛ ولی قدرت برتر در این امارت در دست برده‌ای ترک به نام سبُک اِری بود که تمایلات جاه‌طلبانه و خیال استقلال در سر داشت. با این همه در این زمان صفاریان کرمان را به قلمرو خود افزودند و در ۹۰۱ میلادی به فارس لشکر کشیدند و پس از ضمیمه کردن آن ناحیه، سبُک اِری به عنوان حاکم گماشته صفاریان در فارس ماند.

در منابع برجای مانده طاهر و برادرش یعقوب را متهم به عشرت‌جویی و بر باد دادن خزانه‌های صفاری نموده‌اند که موجب تضعیف صفاریان و تقویت سبکری شد. در ۹۰۵ میلادی سبُک اِری از فرستادن خراج کرمان و فارس به زرنگ خودداری نمود، اگرچه هنوز هم در شیراز سکه را به نام طاهر ضرب می‌نمود.

سرانجام لیث بن علی بن لیث نیرویی گردآورد و با شکست دادن محمد بن طاهر در ۹۰۸ میلادی و تصرف زرنج دعوی حکومت بر سیستان را نمود. در ۹۰۹ میلادی سپاهیان سیستان لیث را به عنوان امیر پذیرفتند. طاهر و یعقوب که به پشتیبانی سبکری امیدوار بودند گریختند، ولی او در جهت تعقیب منافعش آن دو را دستگیر نموده به سوی خلیفه در بغداد فرستاد. از آن پس آن دو با احترام در دربار خلیفه زیستند.