ضریب انتقال

در نورشناسی انتقال‌دهی خاصیتی از ماده‌است که به نور اجازهٔ گذر می‌دهد. چنین ماده‌ای نور پیشامد را جذب نمی‌کند یا تنها بخشی از آن را جذب می‌کند. اگر بخشی از نور توسط ماده جذب شود، آنگاه نور انتقالی ترکیبی از طول موجهای نور اصلی خواهد بود که جذب نشده‌اند. برای نمونه، یک پالایهٔ نور آبی‌رنگ به این خاطر آبی به نظر می‌رسد که طول موج‌های قرمز و سبز را جذب می‌کند. اگر نور سفید را از داخل پالایه عبور دهیم، نور انتقالی به دلیل جذب شدن طول موج‌های سبز و قرمز، آبی به چشم می‌آید.

ضریب انتقال در اینجا مشخص‌کنندهٔ میزان موج الکترومغناطیسی‌ای (نوری) است که از سطح یا عنصر نوری عبور می‌کند. ضریب‌های انتقال را می‌توان هم برای دامنه و هم برای شدت موج محاسبه کرد. هر دوی اینها با محاسبهٔ نسبت مقدار این کمیت‌ها پس از گذر از سطح به مقدار این کمیت‌ها پیش از گذر از سطح به دست می‌آیند.

در مکانیک کوانتمِ غیر نسبیتی، ضریب انتقال و ضریب بازتاب برای شرح‌دادن رفتار موج‌های پیشامد در برخورد به موانع به کار می‌رود.

در مخابرات، ضریب انتقال به نسبت دامنهٔ موج مختلط انتقالی به دامنهٔ موج پیشامد در ناپیوستگی خط انتقال گفته می‌شود.

همچنین گاهی به احتمال اینکه بخشی از یک سامانهٔ مخابراتی مانند خط، مدار، کانال مخابراتی، یا ترانک، بتواند خواسته‌های کاری مورد نظر را برآورده سازد «ضریب انتقال» گفته می‌شود. مقدار ضریب انتقال با کیفیت خط، مدار، کانال مخابراتی یا ترانک رابطهٔ معکوس دارد.

ضریب انتقال در شیمی از جمله در معادلهٔ ایرینگ نیز به کار می‌رود.

• ضریب بازتاب
• ضریب تضعیف

• Telecommunication: Federal Standard 1037C in support of MIL-STD-188
• Griffiths, David J. (2004). Introduction to Quantum Mechanics (2nd ed.). Prentice Hall. ISBN 0131118927.