شهرستان ملکان

به عقیدهٔ کارشناسان تاریخی، چون ملکان در گذشته بزرگترین شهر و پایتخت آتروپاتگان و محل نگهداری گنج در زمان ساسانیان بوده‌است و از این رو اهالی این دیار حاکم (ملک) زیادی داشته، از همین روی نام آن را «پارتگان، جنزا، ملک‌نیا، ملک کندی، ملک‌شهر و در نهایت ملکان» نهاده‌اند. به اعتقاد گروهی دیگر، پیش‌تر یکی از اربابان این شهر «ملک‌نیا» نام داشته و نام این شهر از نام این ارباب گرفته شده‌است، برخی‌ها نیز بر این عقیده‌اند که دختر چنگیز خان به نام ملائکه در یکی از سفرهای خود این شهر را به این نام نام‌گذاری کرده‌است.[4]

شهر ملکان در حدود ۲۰۰ سال پیش به صورت بخش کوچکی در محدود هٔ باغ اربابی و مسجد صحرا واقع شده بود که از طرف شرق به حمام قدیمی و تپه‌ای به نام تیچان تپه و از طرف جنوب به اراضی بایر و بدون کشت و قسمتی از باغ‌های چم چال به مالکیت نصرت السلطنه و مالکان آن آقایان ستار سلطان و صمد خان بود محدود می‌شد. ملکان تماماً متعلق به سلطنت قاجار بود و مالک آن نصرت السلطنه بوده‌است و نصرت السلطنه در سال ۱۳۲۰ه‍.ش ملکان را به آقای محسنی معروف به اصغر بقال انتقال داده‌است و در سال ۱۳۲۴ ه‍.ش آقای محسنی ملک را به آقایان حاج نجف مددیان و مظفرخان صولتی واگذار کرده‌است در سال ۱۳۲۴ ه‍.ش آقای جمشید خان اسفندیاری بعد از آن‌ها مالکیت آن را به دست گرفت.

این شهرستان دارای دو رودخانه فصلی می‌باشد که عبارتند از:

۱- رودخانه مردق (مردق چای): این رودخانه که در منطقه به مردی معروف است با آبدهی متوسط ۱۳۲ میلیون متر مکعب در سال از دامنه جنوبی کوه سهند سرچشمه گرفته و در جهت جنوب جریان یافته و با اتصال شاخه‌های فرعی نظیر مغانجیق چای مسیر خود را به شهر مراغه ادامه داده و از داخل شهر ملکان گذشته و وارد دریاچه اورمیه می‌شود.

۲- رودخانه لیلان چای: که از کوه‌های سهند سرچشمه می‌گیرد این رودخانه از دو شاخه اصلی تشکیل شده یکی به نام بلوک آباد و دیگری به نام سراجو چای که در محلی به نام روستای کوسه صفر بهم می‌رسند و تشکیل لیلا چای را می‌دهند و بعد این دو رودخانه به سمت جنوب غربی حرکت کرده و در روستای باغچه دیزج شاخه‌های کوچکی هم از روستای تبه اغبلاغ را دریافت کرده و پس از عبور از روستای سرسبز و گردشگری باباقاضی وقوشقیه جیغالو و شیرین کند در داخل شهر میاندوآب وارد زرینه رود می‌شود.[6]

آب و هوای ملکان تحت‌تأثیر جریان‌های آسیای مرکزی، اقیانوس اطلس، دریای خزر، دریای سیاه و دریای مدیترانه قرار می‌گیرد. جریان‌های آسیای مرکزی در فصل‌های بهار، پاییز و زمستان موجب بارندگی و گاهی برف می‌شوند. جریان‌های اقیانوس اطلس و دریای خزر (بادهای خزری) بیش‌تر در منطقهٔ ارسباران موجب بارش می‌شوند و گهگاهی مناطق جنوبی‌تر را نیز تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهند. جریان‌های دریای سیاه و دریای مدیترانه (بادهای سفید) در فصل‌های بهار و زمستان موجب بارش می‌شوند.[4]

جدیدترین آمار جمعیتی شهرستان‌های کشور در سرشماری سال ۱۳۹۰ منتشر شد و طبق این آمار جمعیت شهرستان ملکان به این شرح است است: جمعیت کل شهرستان: ۱۵۶۱۱۸ نفر جمعیت مرد: ۵۴۰۹۰ نفر - جمعیت زن: ۵۲۰۲۸ نفر ---- تعدا کل خانوار: ۲۹۷۰۷ خانوار جمعیت شهری (مجموع ملکان و لیلان): ۳۱۴۸۷ نفر جمعیت شهری مرد: ۱۵۹۵۹ نفر—جمعیت شهری زن: ۱۵۵۲۸ نفر—خانوار شهری: ۹۱۴۲ خانوار جمعیت روستایی: ۷۴۶۳۱ نفر جمعیت روستایی مرد: ۳۸۱۳۱ نفر - جمعیت روستایی زن: ۳۶۵۰۰ نفر - تعداد خانوار روستایی: ۲۰۵۶۵ لازم است ذکر شود کل جمعیت شهرستان در سال ۸۵ تعداد ۱۰۱۵۱۸ نفر بود که بدین ترتیب مشخص می‌شود از سال ۸۵ تا ۹۰ تعداد ۴۶۰۰ نفر به جمعیت کل شهرستان ملکان افزوده شده‌است. این شهرستان داری سه نقطه شهری ملکان، لیلان و مبارک‌شهر می‌باشد.

ملکان قطب تولید انگور در سطح استان آذربایجان شرقی بوده و به «الههٔ انگور» و سرزمین خوشه‌های طلایی مشهور است. این شهر یک شهر کشاورزی و صنعتی بوده و کارخانه‌های متعددسبزه‌پاک‌کنی و شرکت‌های صادراتی این محصول در آن فعال‌اند. کشورهای حوزهٔ خلیج فارس، اروپا و کانادا، بزرگ‌ترین واردکنندگان محصولات خشکبار انگور این شهر هستند. قالی‌بافی نیز در این شهر رایج است و این شهرستان از بزرگ‌ترین تولیدکننده گوشت قرمز، گوشت مرغ ،تخم مرغ و جوجه یک روزه در استان می‌باشد.

۱۱۶ منطقه و محوطه تاریخی شهرستان ملکان در آثار ملی ایران ثبت شده‌است.[7] پل دختر (قیزلار کورپوسی)، تپه علی‌بلاغی، مسجد جامع لیلان، قلعه بختک، پل آجری لیلان چای، آب معدنی شورسو، آب معدنی آرپادره سی، کوه شیروانشاهلو و همچنین دره گاومیش ئولناز و غار آبی بنایم و سرچشمه‌های سرسبز روستای باباقاضی جاذبه‌های طبیعی و تاریخی شهرستان ملکان به‌شمار می‌آیند. از دیگر مکان‌های تاریخی می‌توان به قره کولیگ لر و سلمان تختی و آق اولیا در بایقوت و قره تپه بایقوت اشاره کرد.[4]

عمده‌ترین صنایع شهرستان ملکان، صنایع تبدیلی مرتبط با فراورده‌های کشاورزی است و اصلی‌ترین خشکبار تولیدی کشمش معروف به سبزه می‌باشد که در دو نوع کالفرم و سبزه زرد تولید می‌شود از دیگر فراورده‌های تبدیلی کشاورزی رب گوجه فرنگی می‌باشد. . از دیگر صنایع این شهرستان می‌توان از صنایع مربوط به چوب بری، تولید مواد غذایی از قبیل ماکارونی، کیک ،جوجه یک روزه و … قطعات صنعتی و پلاستیکی، سنگ بری، کارخانه تولیداجاق گاز و… نام برد. هم چنین با توجه با ساختارزمین‌شناسی خاص شهرستان ملکان که در زون سهند - بزمان قرار دارد معادن گوناگونی در آن دیده می‌شود از جمله این معادن می‌توان معدن خاک نسوز در روستای چالی و لیلی داغی، زغال‌سنگ در کوه‌های شیروان‌شاهلو، سنگ آهک در روستای قربانکندی و قره چناق و داشبلاغ، باریت در روستای باباقاضی، کائولن (خاک چینی) روستای اوجبلاغ، چندین معدن سنگ ساختمانی لاشه از جمله در روستای بایرام‌کندی و چند معدن شن و ماسه را می‌توان ذکر کرد.

ملکان به سبب حاصل خیزی خاک و مساعد بودن اوضاع جوی و دسترسی آسان به آب‌های سطحی و زیرزمینی مرکز کشاورزی مهمی است که عمدهٔ محصولات آن غلات، میوه به ویژه انگور، صیفی جات و سیب زمینی است. دام داری و پرورش طیور نیز در ملکان اهمیت زیادی دارد و انواع فراورده‌های دامی نظیر لبنیات، پوست و پشم از جمله صادرات این شهرستان است. پرورش دام در این بخششامل: گاو،گوسفند،شتر و بز بوده که به شیوهٔ روستایی و صنعتی صورت می‌گیرد و به صورت گوشت یا دام زنده به سایر نقاط ارسال می‌شود. علاوه بر آن پرورش طیور به دو شیوه سنتی و صنعتی شامل: پرورش مرغ، خروس، بوقلمون رواج دارد که علاوه بر مصارف داخلی صادر نیز می‌شود.

• 
  رودخانه مردق در بهار
• 
  رودخانه مردق در زمستان
• 
  منطقه ژئوتوریسمی شورسو
• 
  روستای شورجه
• 
  شکوفه‌ها در فصل بهار باغات ملکان
• 
  انگور ملکان
• 
  رودخانه مردق
• 
  قیزلار کورپوسی
• 
  قیزلار کورپوسی
• 
  قلعه بختک لیلان
• 
  تپه علی‌بلاغی