شمشیر عذاب

شمشیر عذاب (به ژاپنی: 大菩薩峠 Dai-bosatsu Tōge) فیلمی در ژانر درام به کارگردانی کی‌هاچی اوکاموتو است که در سال ۱۹۶۶ اکران شد. از بازیگران آن می‌توان به تاتسویا ناکادای، میچیو آراتاما، توشیرو میفونه، ریوسوکه کاگاوا، و کونیه تاناکا اشاره کرد.

شمشیر عذاب
کارگردانکی‌هاچی اوکاموتو
تهیه‌کنندهسانه زومی فوجیموتو
نویسندهشینوبو هیشیموتو (فیلمنامه)[1]
فیلمنامه‌نویسشینوبو هیشیموتو
بر پایه دای باتسو توگه اثر
کایزان ناکازاتو[1]
بازیگرانتاتسویا ناکادای
یوزو کایاما
میچیو آراتاما
توشیرو میفونه
کی ساتو
ریوسوکه کاگاوا
کونیه تاناکا
کو نیشیمورا
موسیقیماسارو ساتو[1]
تاریخ‌های انتشار
  • ۲۵ فوریه ۱۹۶۶ (۱۹۶۶-02-۲۵)
[1]
مدت زمان
۱۱۹ دقیقه[1]
کشورژاپن
زبانژاپنی

داستان فیلم (هشدار: خطر لو رفتن داستان)

ماجرای فیلم شمشیر عذاب، داستان زندگی ریونوسوکه تسوکو (تاتسویا ناکادای) یک سامورایی بی‌اخلاق و یک استاد شمشیر زن غیر متعارف را دنبال می کند. فیلم با صحنه قتل یک پیرمرد بودایی در گذرگاه کوهستانی به توسط ریونوسوکه آغاز می‌شود. این پیرمرد به همراه نوه‌اش که دختری نوجوان است سفر می‌کرد. در این گذرگاه پیرمرد در خلوت برای مرگ خود دعا می‌کند. چهره ریونوسوکه در حین ارتکاب قتل خونسرد است و به نظر می رسد او هیچ احساسی ندارد. فردای آن روز قرار است مسابقه شمشیربازی برگزار شود و همسر حریف در قبال ارایه رشوه جنسی به ریونوسوکه از او می‌خواهد در مسابقه مغلوب شوهرش شود. حریف وی قبل از مسابقه از این ماجرا اطلاع می‌یابد و همسرش را طلاق می‌دهد. عصبانیت وی از ریونوسوکه در طول مسابقه باعث می شود که وی پس از اعلام داور مبنی بر تساوی، اقدام به حمله غیرقانونی کند و ریونوسوکه که شمشیر زن قابلی است، او را با یک ضربه می‌کشد. وی پس از کشته شدن مرد، از شهر می‌گریزد و در راه هواداران مقتول به او حمله می‌کنند ریونوسوکه همه را از دم تیع می‌گذراند و با همسر سابق مقتول همراه می‌شود.

دو سال می‌گذرد. ریونوسوکه به شینسنگومی می‌پیوندد، نوعی پلیس نیمه رسمی متشکل از رونین ها (رونین: سامورایی بی پناه پس از مرگ اربابش) که از خاندان جنگ سالاران توکوگاوا حمایت می‌کنند. ریونوسوکه در تمام تعاملات خود، خواه کشتن مرد یا در خانه با معشوقه و فرزند خرسال خود، بندرت احساسات را دخیل می‌کند. در چهره او یک خیرگی شیشه‌ای ثابت شده است که حاکی از جنون آرام اوست.

سرانجام ریونوسوکه مطلع می‌شود که برادر کوچکتر مقتول به دنبال او برای انتقام است. او قصد دارد این جوان را ملاقات کند و او را بکشد، اما قبل از اینکه دوئل برگزار شود، دو اتفاق رخ می‌دهد که اعتماد به نفس او را لرزاند. در یک عملیات ترور، گروه او بطور ناخواسته با یک استاد شمشیربازی شیمادا تورانسوکه (توشیرو میفونه) برخورد می‌کنند که واقعاً شکست‌ناپذیر است. در همان شب، معشوقه ریونوسوکه، در اقدامی جنون آمیز، سعی می‌کند او را در خواب با خنجر بکشد. ولی ریو پیشدستی کرده او را با فروکردن شمشیر در قلبش می‌کشد. کودک شیرخوارش در بستر خود شروع به داد و فریاد می‌کند و بعد از آن مشخص نمی‌شود که برای کودک چه اقدامی کرد. شبانه خانه را ترک کرده و در صحنه بعد همراه گروهی سامورایی در خانه ایریان (منزل گیشا ها) در منطقه شیمابارا در کیوتو نشسته است. در آنجا، در یک اتاق آرام (و به او گفته می شود خالی از سکنه) ، او شروع به دیدن ارواح همه افرادی می‌کند که قبلاً به قتل رسانده است. علاوه بر این، سخنان شیمادا را نیز در گوش خود می‌شنود: "شمشیر روح است. "روح خود را بشناسید تا شمشیر را بشناسید. ذهن شیطانی، شمشیر شیطانی خواهد داشت". ضربه نهایی وقتی به وی اصابت می‌کند که متوجه می‌شود که خدمتگذاری که برای او فرستاده شده است، نوه همان پیرمردی است که وی در ابتدای فیلم به قتل رسانده است.

بعد از آن رفتارهای ریونوسوکه به گونه‌ای است که به نظر می رسد دچار جنون تمام عیار شده است. او به سایه ارواح اطرافش با شمشیر حمله می‌کند و پس از تخریب تمام دیوارهای نازک کاغذی و حصیری با گروهی سامورایی مسلح که به نظر می رسد تعداد آنها صدها نفر است، مبارزه‌ای طولانی را شروع می‌کند. خانه در حال سوختن است و ریونوسوکه مشعول دروکردن سامورایی‌ها است. گرچه همه را از دم می‌کشد ولی آنها توانستند زخمهای متعدد غیرکاری بر او وارد کنند. خونریزی، چهره عصبانی، لنگیدن، استفاده از شمشیر به‌عنوان عصا همه دلالت بر زخمهایی هستند که می‌توانند کم‌کم ریونوسوکه را از پای در آورند. او به کلیسا می رود، برای آخرین بار شمشیر خود را بالا می‌برد و فیلم به پایان می رسد در حالی که تصویر قاب فریز ریونوسوکه در میانه تصویر دیده می‌شود.


منابع

  1. Stuart Galbraith IV (16 May 2008). The Toho Studios Story: A History and Complete Filmography. Scarecrow Press. p. 227. ISBN 978-1-4616-7374-3.

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.