شلاق‌زنی

شلاق‌زنی یا زدن تازیانه به عمل اصابت دادن یک تازیانه یا شلاق به بدن انسان یا یک جانور به منظور وارد آوردن درد و شکنجه دادن گفته می‌شود. شلاق‌زنی نوعی تنبیه است که به‌طور معمول به خواست حاکمان اجرا می‌شود. در ادیان و خصوصاً دین اسلام نیز مواردی وجود دارد که شلاق زدن به عنوان جزای فرد خاطی و گناهکار و برای حفظ نظم و عفت جامعه اجرا می‌شود که به آن حد زدن گویند. به‌طور معمول، شلاق زدن به عنوان یک مجازات ناخواسته تحمیل می‌شود.

تازیانه‌خوردن برده‌ها، نام اثری لیتوگرافی است که مابین سال‌های ۱۸۲۷ تا ۱۸۳۵ میلادی، توسط یوهان موریتز روگنداس (en)، نقاش آلمانی خلق شد.
اثر، چند بردهٔ سیاه‌پوست را در حال تازیانه‌خوردن نشان می‌دهد. از آن‌جایی که مالکان سفیدپوست در شان خود نمی‌دیدند که برده‌های خاطی را خودشان تنبیه کنند، وظیفه کتک‌زدن و شلاق‌زنی برعهدهٔ دیگر بردگان سپرده می‌شد تا با قساوتی مثال‌زدنی انجام وظیفه کنند.
این اثر در مرکز فرهنگ ایتاو در سائو پائولو نگه‌داری می‌شود.
اجرای مجازات شلاق بردگان برزیلی اثر ژان-باتیست دبره.

تعزیر نباید پوست را بدرد، از گوشت عبور کند و استخوان را بشکند
محمد محمدی گیلانی، حاکم وقت شرع و رئیس دادگاه‌های انقلاب، دربارهٔ نحوهٔ شلاق‌زدن زندانیان در مصاحبه با روزنامه کیهان، مورخ ۲۸ شهریور ۱۳۶۰ خورشیدی.[1]

«
»

«شلاق می‌زدند که نماز بخوانیم».
عفت ماهباز، زندانی سیاسی در دهه ۱۳۶۰[2]

«
»

جستارهای وابسته

منابع

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.