شریف حسین

پس از جنگ، اعراب خود را از قرن‌ها حکومت عثمانی آزاد کردند. پسر حسین، فیصل، پادشاه سوریه بود، اما این پادشاهی کوتاه مدت بود، زیرا خاورمیانه تحت حکومت فرانسه و بریتانیا قرار داشت. دولت بریتانیا پس از آن فیصل و برادرش عبدالله را پادشاهان عراق و اردن کرد.[3]

پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی و حذف استیلای آنان بر جزیره العرب در سالهای اولیه بعد از جنگ اول جهانی، شریف حسین قدرت گرفت. پس از آنکه عنوان «خلیفه مسلمین» توسط آتاتورک از ترکیه زدوده شد، در سال ۱۹۲۴ میلادی شریف حسین خود را خلیفهٔ مسلمین خواند. سپس، در همین سال در پی حمایت کشورهای خارجی از آل سعود، که فرمانروایان منطقه نجد بودند، حکومت شریف حسین اضمحلال یافت. وی به جزیره قبرس تبعید شد و آل سعود قدرت را در دست گرفت.[1]

سلسله هاشمی فرزندان شریف حسین محسوب می‌شوند. شریف حسین پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی، قدرت زیادی به دست آورد. شریف حسین با انگلیسی‌ها هم پیمان بوده و سرهنگ «لارنس»، معروف به لورنس عربستان، نمایندهٔ دولت انگلیس در دربار شریف حسین بود. پس از پایان یافتن جنگ جهانی اول، سرزمینهایی مانند عراق، فلسطین و اردن تحت قیومیت انگلیس قرار گرفت. در این زمان، فرزندان شریف حسین با حمایت انگلیس، دولت‌های جدیدی را در عراق و اردن پایه‌ریزی نموده، حکمرانی را شروع کردند. کشور عراق به فیصل اول و کشور اردن به عبدالله اول که از فرزندان شریف حسین بودند، سپرده شد.[1] پسر ارشد وی، شریف علی، نیز مدتی امیر و حکمران حجاز بود.

حسین چهار زن داشت، پدر پنج پسر و سه دختر از سه همسرش بود:

• شریفه عبیدیای خانم (در استانبول ترکیه، ۱۸۸۸، در آنجا دفن شده)، دختر ارشد عموی پدرش امیر عبدالله کامیل پاشا، بزرگ شریف مکه.
• مادی خانم، یک سیاه‌پوست؛
• شریفه خدیجه خانم (۱۸۶۶ - امان، اردن، ۴ ژوئیه ۱۹۲۱)، دومین دختر امیر عبدالله کمیل پاشا، بزرگ شریف مکه؛
• ملکه آدیلام خانم (استانبول، ترکیه، ۱۸۷۹ - لارناکا، قبرس، ۱۲ ژوئیه ۱۹۲۹، در آنجا در هاله سلطان، امه حرام، تکه)، دختر صلاح بی، یک سیاه‌پوست و نوه مصطفی رشید پاشا، بعدها وزیر بزرگ امپراتوری عثمانی شد.[4]

• سفرنامه حاج ایاز خان قشقایی، به کوشش پرویز شاکری، ناشر: کتابخانه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، ۱۳۸۸
• کیهانی زاده، نوشیروان (۲۶ تیر ۱۳۹۰). «روزگار. ۱۱ آبان؛ شریف‌حسین خود را مالک همه کشورهای عربی خواند». همشهری آنلاین.