شرطی اکید

در منطق، یک شرطی اکید، یک شرطی است که تحت سیطره یک عملگر وجهی است؛ یعنی یک رابط منطقی از منطق موجهات. آنها از نظر منطقی، هم‌ارز با شرطی مادی از منطق کلاسیک هستند که با عملگر ضرورت از منطق موجهات ترکیب شده است. برای هر دو گزاره p و q، فرمول p → q می‌گوید که p به طور مادی نتیجه می‌دهد q را در حالی که می‌گوید که p، اکیداً q را نتیجه می‌دهد.[1] شرطی‌های اکید، نتیجه تلاش کلارنس ایروینگ لوئیس برای پیدا کردن یک شرطی برای منطق است که می‌تواند به اندازه کافی بیانگر شرطی اخباری در زبان طبیعی باشد.[2] آنها همچنین در مطالعه الهیات مونولیستی مورد استفاده قرار گرفته‌اند.[3]

کتاب‌شناسی
  • Edgington, Dorothy, 2001, "Conditionals," in Goble, Lou, ed. , The Blackwell Guide to Philosophical Logic. Blackwell.

For an introduction to non-classical logic as an attempt to find a better translation of the conditional, see:

  • Priest, Graham, 2001. An Introduction to Non-Classical Logic. Cambridge Univ. Press.

For an extended philosophical discussion of the issues mentioned in this article, see:

  • Mark Sainsbury, 2001. Logical Forms. Blackwell Publishers.
  • Jonathan Bennett, 2003. A Philosophical Guide to Conditionals. Oxford Univ. Press.

جستارهای وابسته

منابع
  1. Graham Priest, An Introduction to Non-Classical Logic: From if to is, 2nd ed, Cambridge University Press, 2008, ISBN 0-521-85433-4, p. 72.
  2. Nicholas Bunnin and Jiyuan Yu (eds), The Blackwell Dictionary of Western Philosophy, Wiley, 2004, ISBN 1-4051-0679-4, "strict implication," p. 660.
  3. Jonathan L. Kvanvig, "Creation, Deliberation, and Molinism," in Destiny and Deliberation: Essays in Philosophical Theology, Oxford University Press, 2011, ISBN 0-19-969657-8, p. 127–136.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.