شبانکاره‌ای
محمد بن علی شبانکاره‌ای (۶۹۳ یا ۶۹۷ ه.ق - پس از ۷۴۳ ه.ق) مورخ و نویسندهٔ سدهٔ هشتم ه.ق است. اثر معروف او مجمع‌الانساب کتابی در تاریخ و انساب است. او شاعر و مدح‌کنندهٔ دربار خواجه غیاث‌الدین فرزند رشیدالدین فضل‌الله و وزیر سلطان ابوسعید پنداشته می‌شود. اشعار موجود در کتاب مانند قصیده در مدح سلطان ابوسعید، نشان‌دهندهٔ توانایی شاعری اوست. اما از او دیوانی به‌جا نمانده‌است.[1]
پانویس
- یاحقی، «شبانکاره‌ای»، دانشنامهٔ زبان، ۱۸۹-۱۹۰.
منابع
- یاحقی، محمدجعفر (۱۳۹۱). «شبانکاره‌ای». در اسماعیل سعادت. دانشنامهٔ زبان و ادب فارسی. چهارم. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۲۱-۷.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.