شارل دوم، دوک بوربون

شارل دوم زمانی که پسر کوچکی بود ، از اعضای ارثی مجلس بوربون بود که در ١۴۴٣ به اسقفی لیون منصوب و بلافاصله پس از آن در ١١ سالگی، در ۶ ژوئن ١۴۴۴، به عنوان اسقف اعظم لیون انتخاب شد. این انتخابات پس از مرگ آمدی د تالار و انصراف ژان سوم بوربون، فرزند نامشروع پدربزرگش ژان اول، دوک بوربون بود. اسقفی او توسط پاپ یوجین چهارم در ١۴ نوامبر ١۴۴۶ تأیید شد. به دلیل سن کم وی، اسقف اعظم لیون به صورت غیررسمی توسط ژان رولین ، اسقف آوتون (١۴۴۶ تا ١۴۴٧)، اسقف اورلئان (١۴۴٧ تا ١۴۴٩) و عمویش ژان سوم بوربون، اسقف پوی (از ١۴۴٩ تا ١۴۶۶) اداره می‌گشت.

در آن زمان ، او هنوز رابطه خوبی با پادشاه فرانسه لوئی یازدهم داشت. در سال ١۴۶۵ ، لوئی یازدهم شارل دوم را به همراه تیبو از لوکزامبورگ ، اسقف مانس به عنوان سفیر نزد پاپ پل دوم که اخیراً در سال ١۴۶۴ انتخاب شده بود فرستاد. در ٧ ژانویه ١۴۶٩ ، شارل دوم در Plessis-lèz-Tours ، عمارت دومی اش در نزدیکی Tours ، امضای حق ثبت اختراع نامه‌های سلطنتی را به عنوان مشاور پادشاه به دست آورد. وی به عنوان هم‌نام، همراه با ژوآن والوا ، دوشس بوربون (همسرش) و ادوارد از وست مینستر ، پدرخوانده پدر دوفن (ولیعهد) شارل هشتم بود. از سال ١۴٧٢ تا ١۴٧۶، او به عنوان نماینده پاپ در آوینیون منصوب شد ، اگرچه او فقط در ٢٣ نوامبر ١۴٧٣ به آنجا رسید. در ٢٣ مه ١۴٧۴، پاپ سیکستوس چهارم خواهرزاده خود را به عنوان اسقف آوینیون و ٢ سال بعد به عنوان لگات منصوب کرد. این امر لوئی یازدهم و پاپ را با همدیگر درگیر کرد و ارتش سلطنتی و سپاهیان پاپ برای تحمیل نظر آن دو درگیر شدند. در ١۵ ژوئن ١۴٧۶، برای حل این مشکل ، پادشاه از خواهرزاده پاپ در لیون استقبال کرد، به طوری که شارل دوم از دست دادن آوینیون را پذیرفت. به همین دلیل است که در سال ١۴٧۶، او اسقف کلرمونت شد و توسط سیکستوس چهارم به کاردینال ارتقا یافت. به نظر می‌رسد که شارل دوم پس از ترک آوینیون، از لوئی یازدهم بار دیگر طرفداری کرد. کاردینال در طی مبارزات انتخاباتی پس از کشته شدن شارل جسور دوک بورگوندی، در ١٨ مارس ١۴٧٧، با شاه در آرا حضور داشت.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Charles II, Duke of Bourbon». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ ژوئن ۲۰۱۹.