سی/۲۰۱۲ اس۱

سی/۲۰۱۲ اس۱ یا آیسون یک دنباله‌دار است که در روز ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۲ به‌وسیلهٔ زوج اخترشناس آماتور روس؛ ویتالی نوسکی و آرتیوم نوویچونوک کشف شد. به‌طور ضعیف پیش‌بینی می‌شد که این دنباله دار به سلامت از کنار خورشید خواهد گذشت و سپس در نوامبر-دسامبر ۲۰۱۳ مشاهدهٔ این دنباله‌دار با چشم غیرمسلّح پرنورتر از ماه کامل[4] و بنظر بعضی منابع با قدر حدود ۸/۲- یعنی بیش از روشنایی تربیع ماه امکان‌پذیر شود.[5] اما پیش‌بینی قویتر این بود که این دنباله‌دار در ۲۸ نوامبر ۲۰۱۳ با نزدیک شدن به خورشید متلاشی می‌گردد. تا هنوز سرنوشت این دنباله دار در هاله‌ای از ابهام است.

C/2012 S1 (ISON)
Comet ISON as captured by TRAPPIST on 15 November 2013
کشف
کاشفV. Nevsky
A. Novichonok
(at ISON-Kislovodsk D00)[1]
تاریخ کشف21 September 2012
مشخصات مداری A
مبدأ14 December 2013
(JD 2456640.5)[2]
اوج و حضیض0.01244 AU (q)[2]
خروج از مرکز مداری0.9999947[2]
1.0002 (epoch 2050)[3]
تناوب مداریEjection trajectory (epoch 2050)[3]
انحراف مداری62.4°[2]
Last perihelion28 November 2013[2]

دنباله‌دار آیسون در تاریخ ۲۸ نوامبر ۲۰۱۳ (۷ آذر ۱۳۹۲) به نزدیک‌ترین فاصله خود از خورشید، یعنی فاصله ۱٫۲ میلیون کیلومتری خورشید رسید.[6] آیسون که از ۱۰ هزار سال پیش از فراسوی نپتون سفر به منظومه شمسی را آغاز کرده بود، انتظار می‌رفت بعنوان روشن‌ترین دنباله دار قرن در آذرماه ۱۳۹۲ با چشم غیرمسلح در آسمان قابل مشاهده گردد.[7] اما پس از ملاقات با خورشید در ساعت ۲۱:۳۰، ۲۸ نوامبر به وقت گرینویچ (یک بامداد ۸ آذرماه به وقت ایران) به رغم اندازه بزرگ (دارای ۲ کیلومتر عرض)، احتمالاً در نتیجه گرمای شدید و نیروهای گرانشی خورشید به شدت صدمه دید و تا حد زیادی از بین رفت.[8] درحالی که دانشمندان تصور می‌کردند که هسته دنباله‌دار قرن پس از ملاقات با خورشید متلاشی شده است، دو روز بعد نشانه‌هایی از حیات آیسون شد و احتمال دادند که دیده خواهد شد و امکان برخورد این دنباله دار با زمین وجود ندارد.[9] اما کمی بعد تصاویر فضاپیمای استریو و سوهو نشان داد که هسته متراکمی باقی نمانده و آیسان در تاج خورشید نابود شده است.

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.